nergizin çenesini oxşamağa başladı. Nergiz ise bunu gülümsünüb – çox sağol deye pıçıldadı. Sonra utanaraq kenanın qolları rasından çıxıb.
- Men eslinde bu gün de icaze almağa gelmişdim. Bilirem ağ eledim, amma söz sonrakı günlerde lazım olsa gece de qalıb işleri bitirerem.
- D eli deli danışma. O ne sözdür. Elbette indi Ülviyyeni yanında olmalısan. Amma bele halda qoya bilmerem. Men aparacağam, etriaz da istemirem.
- Amma..
- Dedim ki, etiraz istemirem. Deyib onun elinden tutaraq şirketden çıxardırdı ki, kenardan baxıpşlar onların üzerinde cemlendi. Nergiz ağlayır, kenan ise onun elinden tutub aparırdı. Here bir cüre yozarken kenardan olan iki cüt baxış sadece teecüb ve qısqanclıq hissi ile baxırdı. Bu Yusifle Salma idi. Yusif Kenanın bu hereketine çaş baş qalmış Salma ise Kenanı itirmek qorxusundan artıq beyninde planlar cızmağa başlamışdı. Ülviyyegile çatdıqda ise nergiz ehmalca kenana teref dönerek – çox sağol dedi. O qeder sakit ve mesum şekilde dillendi ki, Kenan dözmeyib ellerini elinin içine almış ve öpmüşdü. Nergiz özü de şokda idi. ellerini çekib qaşlarını düyünledi. Kenan ise yene de gülümsünüb. Bele eledim ki, eslk nergizi üze çıxardasan. Qaçlarını çat ki tez qocalasan qırışların çoxalsın. Nergiz yene bu söze gülümsünüb maşından düşüb sağollaşdı. Ülviyye hele ayılmamışdı. Gülnaz xala qapını açanda Nergizin halını görüb- sen belesense tesevvür et biz ne haldayıq deyib hönkürdü. Bu gün nedense her kes ağlamğa çiyin axtarırmış kimi kimi tapdı ağlayırdı. Düzdür Nergiz Gülnazın öz qızı kimi idi. Ülviyye ile bir yerde böyümüşdüler. Ona göreö Gülnaz xala onun yanında özünü rahat hiss edir ve ağlayırdı. Bir az sonra her ikisi metbextde oturub dillenmeden gözlerini masaya dikmişdiler. Nergiz derinden nefes alaraq – niye bele oldu? Niye ülviyyeni onlara vermek istemirsiniz? Küsülü olmusunuz ola biler. Amma iller keçib axı siz qrup yoldaşlarısınız, uşaqlıq xatireleridir onlar
- Biz tekce qrup yoldaşı olmamışıq Nergiz.
- Nece?
- Selim..yeni Şehriyarın

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 178 >>