atası.. o...o..
- Eşidirem
- O menim ilk sevgim olub.
- Ne?! Nergiz gözleri hedeqesinden çıxacaqmış kimi baxırdı. Ne deyeceyini bilmirdi, ne deye bilerdi ki. Ağzı açıq halda ona baxıprdı.
- He..eşitdiyin kimi. Anası Şahnaz ise en yaxın refiqem olub. Biz de seninle ülviyye kimi idik. Ya da men ele bilirdim. Heç ne soruşma çünki men de bilmirem ki, onlar nece aile qurub. Bildiyim tek şey bu oyunun içinde uduzan men olduğumdur. Deyib yeniden ağlamağa başladı. Nergiz ayağa qalxıb onu qucaqladı. – yaxşı yaxşı sakit olun. Ülviyye nese bilir?
- Yox qızım.. qetiyyen bilmemelidir. esla.. dediyime peşiman eleme
- Yaxşı yaxşı narahat olmayın. Amma ne vaxt isteseniz dinlemeye hazıram sizi. Gülnaz hime bendmiş kimi başını yelleyib eger danışmasam ölecem bu sıxıntıdan. Illerdir düz 29 ildir içimde saxlamaqdan mehv oldum. Deyib olanları bir bir danışmağa başladı.. Biz,yeni Selim Şahnaz men eyni universitetde tehsil alırdıq. Fakülteler eyni idi, amma Selim bizden bir kurs yuxarı oxuyurdu. Olduqca yaraşıqlı idi.. Tesevvür etmeye gerek yoxdur Şehriyar onun eynisidir. Çox qızların könlü onda idi. Menim de xoşum gelirdi, amma hem birinci kursda oxuyurdum deye o vaxtlar ayıb bilirdim özüme bunu belli etmeyi hem de şorgöz bilirdim onu. Bilirdim deyende ele idi. Her gün bir qız ağlayırdı onun üzünden tesevvür ele. Arada baxışlarını hiss edirdim dehlizde, amma ehemiyyet vermirdim. Birinci kurs bitende yaya tetilinde bir iki defe onu mehlemizde gördüm. Meni gören kimi dayanıb uzaqdan baxırdı. Men de qorxurdum ki, atam anam görer universitete de getmeye qoymazlar. O vaxtlar indiki kimi deyildi. Yene de ehemiyyet vermirdim ki, yeqin ki, binamızda istediyi qızlardan biri yaşayır. Ikinci kursa keçende ilk ders günü qapımız açıldı ve Selim içeri keçdi. Onun baresinde yene menfi fikire qapıldım ki, şorgözlüyünün üzünden kursda qalıb. Sen deme ele deyilmiş. Zamanla bunu bildim. Dersde baxışlarını üzerimde hiss edirdim. Şahnaz o vaxtlar ayrı biri ile dostluq edirdi, amma Selim bizim qrupa

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 178 >>