Ülviyye sakitce yerinde oturmuşdu. Nergiz onun yanında oturanda başını onun dizlerine qoyub uzandı.
- Ne dedi? Niye bele eleyibler.
- En yaxşısı özünden soruş.
- Onunla danışmaq istemirem
- Ülviyye o senin anandır.
- Ana qızını xoşbextliyini isteyer. O ise evvelden elinden geleni edir ki, menim üzüm gülmesin.
- Delisen sen o ne sözdür.
- Ne ise men yatmaq isteyirem.
- Yaxşı yat sakitleş.. Ülviyye yuxuya gederken şehriyar yeniden eve qayıdır ata ve anasının divanda eyleşib susduqlarını görned stul götürüb qarşılarına qoyur ve eyleşir
- Indi deyim görüm ne baş verir?
- Şehriyar mence indi zamanı deyil
- Xeyr ana indi tam zamanıdır. Eşidirem. Kimse heç ne demese bu otaqdan çıxmayacaq.
- Oğlum anan düz deyir indi yox.
- Ata kimse nese demese bu otaqdann çıxmayacaq. Menim üzümü bir de görmek isteyirsinizsse her şeyi danışacaqsınız.
- Yox! Yox! Şehriyar uşaqlıq edirsen.
- Men uşaqlıq edirem? Mence eksinedir.. buyurun eşidirem. Ne baş verib! Şehriyarın axırıncı kelmelerini aramla böle böle ve eseble demesi anasını titretdi. Ne desin, nece desin ki, bir vaxtlar seven iki insannın arasına girib. Nece desin ki, Gülnazı ailesine pisleyen o olub, nece desin ki, ona olan sevgisinden en yaxın dostunu satıb.
- Ana eşidirem. Ata! Buyurun. Selim Bey aramla boğazını yaşlayaraq – oğlum gel gedek ikimiz danışaq.. deyerek ayağa qalxdı. Eyvana çıxan kimi Şehriyar onun arxası ile geldi. Selim arxaya dönmeden aramla danışmağa başladı. Her şeyi danışdıqca Şehriyar şok olmuş veziyyetde divara söykendi. Bir müddet ele qalıb sonra sessizliyi pozdu – indi nece olacaq?
- Bilmirem
- Nece bilmirem.Sizin cavanlıqda yaşadıqlarınızı biz ödemek mecburiyyetindeyik?
- Oğlum bu iş alınan deyil
- Yox ata.. Sene ele gelir. Bu iş alınacaq. Deyib eyvandan çıxdı.
Günün sonuna qeder hamı ruh kimi gezirdi. Ülviyye bütün gücünü toplayıb anasını yanına getdi baxışlarını qaldırmadan – eşidirem dedi. Anası ise udqunaraq. – men seni çağırmamışdım.
- Ana ne demek istediyim başa

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 178 >>