dayansın
- Gülnaz men
- Menim qızım sizin ailenizin ezablarını çekmek mecburiyyetinde deyil
- Gülnaz bir deqiqe qulaq as.
- Qulaq asmalı bir şey yoxdur. Oğluna de çekilsin qızımın heyatından.
- Şehriyar qerarlıdır.
- Heç ne olmaz sen onu yola getirersen. Bu sizin ailede var axı. Ata sözünden çıxmamaq.
- Gülnaz meni incidirsen
- Seni incidirem? Demek inciyirsen? Neden selim. Neden inciyirsen?
- Bir qulaq as! Selimin sesinin yükselmesi ile Gülnaz başını aşağı salıb hikkesini uddu.
- Şehriyar menim kimi deyil. O istediyi her şeyi elde edir. Indi de onun qarşısını alacaq gücde deyilem.
- Çox nahaq. Men dedim ve deyirem. Size verecek qızım yoxdur. Oğluna de çıxsın getsin. Ülviyye qürurludur, eger Şehriyar getse o bir daha onu axtarmaz. Bir neçe gün ezab çeker bununla da biter.
- Bir neçe gün? Senin, menim ezabım bir neçe gün çekdi?
- Burda sen men deye bir şey yoxdur. Hem men ezab çekmirem. Dediklerimi unutma. Oğlunla danış. Sağol
Gülnaz dönüb getmişdi. Selim ise hele de üreyinde deye bilmediyi sözleri ile baş başa qalmışdı. Onu arxasınca baxa baxa acı acı gülümseyerek. – heç deyişmemisen inadçı Gülnaz xanım deyerek pıçıldadı.

Şehriyar bir neçe gün içinde baş sındırmağa çalışılrdı ki, neylesin ki, Ülviyyenin ailesini öz ailseni razı salsın. Eslinde özü de görürdü ki, bu veziyyetde bu mümkün deyil. Amma ellerini yanına salıb elece teslim olmaq istemirdi ve olmayacaqdıda. Bu düşüncelerle ülviyyenin elini berk sıxdı istemeden. Ülviyye ise bunu hiss edib - Şehriyar elim.
- Bağışla.
- Neynemek fikrindesen? Mene de de xahiş edirem. Ne baş verir. Evde heç kim heç ne danışmır. Sen de burada axı niye onlar izn vermirler.
- Dedim axı sen bunları düşünme. Bir az zaman ver mene her şeyi yoluna qoyacağam.
- Mence bilmek menim de haqqımdır.
- Xahiş edirem Ülviyye. Inad etme ve menim sözüme güven. Sadece bir az gözleyesi olacaq
- Men seni bir ömür gözleyerem Şehriyar bunu bilirsen.
- Bilirem canım bilirem. Ülviyye başını Şehriyarın sinesine

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 178 >>