deyil.
- Axı niye sizin cavanlıqdakı heyatınızın bedelini niye o ödemelidir.
- Ne bedeli? Ülviyyenin bu sesi her ikisini diksindirdi.
- Ülviyye, qızım..
- Ne bedeli deye soruşdum. Mence vaxtı çoxdan keçib artıq mene danışın ne baş verib. Gülnaz Nergize qorxu dolu gözlerle baxaraq sanki yalvarırdı ki, onu xilas etsin. Nergiz gözleri ile tesdiqleyirmiş kimi Gülnaza işare ederek. – Ülviyyem gel çıxaq bir az hava alaq deye dillendi.
- Heç bir yere getmeyeceyem. Ana.. eşidirem.
- Men..men.. Nergiz sene her şeyi danışar deyib otaqdan çıxdı. Nergiz – ayda yene en çetin iş menim üstümdı qaldı deye mızıldandı. Bir saat sonra ülviyye dizlerini qoynuna yığmış halda susaraq gözünü bir nöqteye zillemişdi. Nergiz ise yatağın kenarında oturub eline aldığı sap qırığını gah bükür gah düyünleyir gah açırdı. Heç özü de ferqinde deyildi elediyinin. Sonra derinden nefes alaraq – ona da çetindir Ülviyye- deye dillendi. Ülviyye ise hele de susurdu. Bu anda çalan telefonların sesi sessizliyi pozdu. Şehriyar Ülviyyeye Kenan ise nergize yığırdı. Ülviyye könülsüz halda telfonu eline alıb kenara atdı. Danışmaq istemirdi Şehriyarla. Nergiz de telefonunn ekranına baxıb qaşlarını çataraq – öküz deyib telefonu kenara atdı. Kenanla şehriyar ise heyetde dayanmışdılar. Kenan Nergizi izlemiş onun bura geldiyinden xeberdar idi. Şehriyar ise Ülviyyeni görmeye gelmişdi. Aşağıda söhbet ederken kenan olanları Şehriyara danışdı. Şehriyar qaşlarını qaldıraraq – işin çetindir dedi. Nergizi az çox tanıyıramsa bunu sene asan bağışlamayacaq.
- Ele deme. Onsuzda çaresizem. Bir ümid yeri axtarıram.
- Ümid yeri var.
- Ne?
- Nergizin ağzını elini qolunu bağlayıb zorla sene qulaq asması üçün bağlı saxlamaq.
- He ondan sonra ümumiyyetle üzüme baxmasın.
- Başqa yol görmürem. O qız seni dinlemez.
Bir az söhbetleşdikden sonra her ikisi zeng vursada ne Ülviyye açmışdı telfonu ne Nergiz. Düşündüler ki, yeqin başları qarışıb deye telefonların sesini eşitmirler. Amma eslinde qızlar danışmaq istemirdi.

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 178 >>