YAĞIŞDAN SONRA (REAL)
YAZAR:ANNA KARENİNA
Bölüm 4.
-Siz ne danışırsınız? - Aydının bu danışığına doğrudan teeccübden az qala dilim tutulurdu.
-Planın nedir? Danış görek. Onları nece ayırmağı düşünürsen? - Aydın bu barede ele danışırdı ki, sanki adi bir mövzudur. Ancaq sesindeki kinayeni hiss etmemek mümkün deyildi.
O, bu meseleni nece öyrenmişdi, hardan öyrenmişdi bilmirdim ancaq indi bunu düşünecek halda da deyildim. Belke Celalın da xeberi var? Aydın meni hele yenice tanıyır axı. Bütün fikirleri beynimden atıb celd ayağa qalxdım.
-Siz doğrudan deli olmusunuz! Bu ne ittihamlardır?! Menim bunlara qulaq asmaq fikrim yoxdur! - eseble geriye dönüb otaqdan çıxmaq istesem de Aydın celd yanıma gelib qarşımı kesdikde indi anlayırdım ki, tecili bir çıxış yolu tapmalıyam.
-Senin isteklerinle oturub durmuruq biz burda!!! Qulaq asmalısan! - qolumdan tutub az qala meni sürüyerek yeniden stula oturtduqda qorxu düşmüşdü canıma ancaq onun bu hereketine göz yummaq niyyetinde deyildim.
-Bu ne hereketlerdir?! Siz özünüzü ne hesab edirsiniz? -yeniden ayağa qalxdıqda üz-üze dayanmışdıq.
-Men özümü ne hesab etdiyimi çox yaxşı bilirem. Amma sen unutmusan deyesen.
-Sizin ferziyyelerinize qulaq asmaq istemirem!!! Gedin öz-özünüze istediyiniz qeder danışın! - söyleyib yeniden getmek isteyirdim ki, bu defe Aydının sözlerine yerimde dayandım:
-Bes Celalla istediyim qeder danışa bilerem?
Geriye dönüb üzüne baxdıqda bu defe qelebe qazanmış hökmdar edası ile gülümseyirdi.
-Meryemle de ola biler.
-Siz axı... - dilim topuq vurur, eyni zamanda ağlıma heç ne gelmirdi.
-Men axı... - o eynile menim kimi söyleyib davam etdi. - her şeyi ede bilerem, Liliya.
Dar halqanın içinde sıxışıb qalmış, heç cüre hereket ede bilmirdim. Amma yene de son terpenişlerimi edirdim.
-Size heç kim inanmaz! Elinizde heç bir sübut yoxdur!
Menim bu sözlerime Aydının gözleri esebden qızarmış, gicgahlarındakı damarlar görünürdü.
-Sene sübut lazımdır?! - o, ani eseble qollarımdan tutub meni silkeledikde

[1] 2 3 ... 6 >>