qorxudan gözlerim doldu. - Men görmürdüm senin Celala nece baxdığını?!! O bir söz deyende ağzının içini güdmeyini?!!! Xoş bir söz eşidende gözlerinin nece parıldadığını?!! İki sözünden birinin "Celal bey" olmağını?!! O qeder axmağam men, Liliya?!!!
O, meni eynile tutduğu kimi buraxdıqda ferqinde olmadan neler etdiyimi hele yenice anlayır, Aydın söyledikce yavaş-yavaş derk edirdim.
-Menim heç bir planım yoxdur. - gözümden yaş axa-axa söyledim. - Celal beyle Meryeme xoşbextlik arzu edib her şeyi geride qoymuşam. Siz de bu meseleye bir daha qayıtmasanız sevinerem. - deyerek otaqdan çıxdım.
Heç kim meni bu halda görmesin deye celd otağıma gedib qapını da arxadan bağladım. İndi ne edeceyimi fikirleşir, diger terefden Aydının bu meseleni Celala demeyinden o qeder qorxurdum ki, bir anda bütün baş vere bilecekleri gözümde canlandırdıqda esl felaket idi. Meryem bir de menim üzüme baxmaz, ömürlük silerdi meni. Yox, men buna dayana bilmezdim. Amma ne ede bilerdim? Elimden hazırda heç ne gelmirdi. Bu belanı başıma hardan açmışdım axı?!
Biraz keçmiş Celal işle bağlı otağıma gelib mendeki halsızlığı, gözlerimin qızartısı gördükde yaxına gelerek:
-Ne olub? Nese baş verib? - deye soruşdu.
Her şey az imiş kimi indi de Celalın soruşmağı meni büsbütün özümden çıxarırdı.
-Heç ne olmayıb. Sadece yorğunam. - söyleyib işimle meşğul olmağa davam etdikde Celal görünür mene inanmamışdı amma o susub bu işe qarışmamağı üstün tutmuşdu.
Hemin günden sonra Aydın mene bir neçe gün heç ne dememiş, hetta demek olar üz-üze gelmemişdik. Dörd günden sonra yene seher erkenden meni otağına çağırdıqda esebimi gücle boğub qarşısına çıxdığım zaman Aydın yene böyük memnuniyyetle gülümseyerek qarşımı kesdirdi.
-Buyurun. Eşidirem sizi. - özümü aciz göstermek niyyetinde deyildim deye qarşısında dik dayanmışdım.
-Demek bele... Bele görünür ki, senin mene etiraz etmek kimi bir fikrin yoxdur, düzdür? - o, yeniden gülümsedikde maraqla üzüne baxır, söhbetin meğzini gözleyirdim.
-Nece ki? - hiss edirdim

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>