nece deyerler, Celalın insafına qalmışdı. İki gün sonra her şeyi hell edib axşam anamgili yola saldıqdan sonra otağıma keçerek erkenden yatmaq istesem de mümkün olmamışdı. Sehere qeder fikirden, beynimdeki düşüncelerden gözüme yuxu girmemiş, hava yavaş-yavaş aydınlandıqda nehayet, gözlerim yumulmuş, yuxuya getmişdim.
Yeni doğulan güneş öz şefeqlerini aralıq qalan perdeden içeri saldıqca bütün otaq işıqlanır, gözlerim biixtiyar açılırdı. Hele yenice yuxuya getdiyimi xatırladıqda ise üzümü diger terefe dönderib gözlerimi yumaraq yarımçıq qalan yuxumu berpa etmek istesem de bu sefer çalan telefon buna mane olmuşdu. Mızıldana-mızıl
dana ağlımda "göresen kimdir seher vaxtı?" deye düşünür, aradan keçen bir neçe saniyede ise sanki beynim yavaş-yavaş yerine gelirdi ki, zeng edenin kim ola bileceyini ağlıma getirdiyim zaman yataqdan dik qalxdım. İsti yatağımdan çıxmağıma baxmayaraq el-ayağım iki-üç saniye içinde buz kesmişdi. Her iki elimi bir-birine toxundurub növbeti addımı nece atacağımı düşünürdüm. Telefon dayanmadan çalır, her defesinde ise bedenime iyneler batırırdı sanki. Axır dözmeyib metbexe gederek çalan telefonumu elime aldıqda zeng edenin anam olduğunu görüb ağlamaq heddine çatmışdım. El-ayağım boşalmış, özümü ezgin, gücsüz hiss edirdim. Güclükle desteyi qaldırıb qulağıma qoyduqda anam hövlnak halda:
-Hardasan qızım sen? Niye açmırsan zengimi? - dediyi zaman sebrsiz halda cavab verdim:
-Ana, sakit ol. Yatmışdım.
-Bes işde deyilsen? - o, teeccüble soruşduqda bu defe özüm de ne cavab vereceyimi ağlımdan keçirdim.
-Men... Düzü, yorğun idim, bir neçe günlük icaze aldım.
-Her şey yaxşıdır? - anam deyesen ses tonumdan şübhelenmişdi ki, nigaranlıqla dillendi.
-Narahat olmayın. Ana, indi yuxuluyam, özüme gelim, sene zeng ederem. - deyerek güclükle de olsa zengi sonlandırıb özümü metbex stuluna atdım.
Anamgilin bir heftelik Azerbaycana getmeyini fürset bilib men de fikirlerimi toplamaq üçün bir neçe günlük icaze alaraq özümü eve hebs etmişdim. Doğrusu, bu

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>