etdiyimin bir xeyri olacağını zenn etmirdim amma yene de ordan uzaq qaldığım her saat mene daha yaxşı tesir edirdi. Aradan bir neçe deqiqe keçmişdi ki, telefonun ekranına baxdıqda bu defe onun adını görüb içime adlandıra bilmediyim qorxu kök saldı. Derinden nefes alıb desteyi qaldırdım.
-Bir saat sonra seni gözleyirem. - dedikde teeccüble söylediklerini bir daha beynimde tekrarlayıb kekeleyerek:
-Axı men... - deye söze başlamaq istesem de ardını getirmeyime imkan vermeden
-Gözleyirem. - yeniden tekrarlayıb desteyi asdı. Aradan artıq bir neçe deqiqe keçse de sesi hele qulaqlarımda idi. Cereyan vurmuş kimi son iki-üç deqiqedir metbex stulunda qalmışdım. Gözlerim gah dolur, gah boşalır, beynime aniden giren küt ağrı ise meni partlamağa hazır bombaya dönderirdi yavaş-yavaş. Onunla yeniden danışmaqdan, fikrinden daşındırmaqdan başqa çarem yox idi. Özümü ele alıb hazırlaşaraq evden çıxıb güclükle de olsa onun ofisine çata bilmişdim. Yelena meni gördükde Aydına xeber vermek üçün ayağa qalxdığı zaman içeri girdiyimden beri tutduğum nefesimi buraxıb axır dillendim:
-Yelena, xeberi var. - deyib qapını vurmadan içeri keçdim.
Başını qarşısındakı senedlerden qaşları düyünlü halda qaldırıb meni gördükde menim eseblerimi tarıma çeken gülüşünü üzüne qondurub ayağa qalxdı.
-Qapını taqqıldatmadan gelmeyine öyreşmeliyem deyesen. - o, yaxına gelib düz qarşımda dayandı.
-Buna ehtiyac olacağını zenn etmirem. - içimdeki qorxaq, ürkek terefimi gizledib onun qarşısında dik dayanmağa çalışırdım.
-Deyesen, qerarını vermisen.
-Qerarımı ele hemin deqiqe demişdim sene. Bu, heç vaxt olmayacaq.
-Meryemle tekbetek danışmağımı isteyersen, yoxsa seni de devet edim? Ne fikirleşirsen bu barede? - O, çox yaxşı bilirdi ateşi ne zaman ve nece açmaq lazımdır. Bayaqkı dik duruşum deyesen pozulmuşdu ki, o:
-Keç eyleş. - deyerek özü de masaya keçib oturdu.
-Men bunu hamıdan gizledeceyem onsuz. Ne Meryemin, ne de Celalın heç neden xeberi olmayacaq. İkimizi de incitmeye ehtiyac yoxdur. Bu fikirden

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>