göster" - dedi qetiyyetle. Elimdeki yarımçıq qalmış bulkanı masaya qoydum. İştahım qalmamışdı.

"Savaşacaq gücüm yoxdu anlamırsan?" - bu defe men de sesimi qaldırdım. Bezmişdim artıq her şeye sine germekden. Artıq rahatlıq isteyirdim.

"Onda çıx işden, otur evde!" - stekanı masaya sert tezde qoyan zaman çıxan ses beynimde uğuldadı. Uff!

"Çıxacam, ancaq indi yox" - irilesmis gözlerini mene çevirdi.

"N-nece yeni?".

"Layihe bitene qeder ordayam. Arif beyin güvenini sarsa bilmerem" - gülümsedi ve masa üzerindeki elimi tutdu.

"Bu da menim Suayım" - dedi qürurla.

"Ancaq, layiheni tehvil verdiyim gün o şirketle bağlantım qalmayacaq".
________________________________________________________

Otağıma daxil olmağımla dünen baş verenlerin ağırlığı çiyinlerime çökdü sanki. Ne veziyyetde çıxmışdım buradan. Bir daha dönmerem deye düşünerken yene burdaydım. Ayaq üste dayanmağı kesib masa arxasında eyleşdim. Çantamı masanın kenarına qoyub layiheni gözden keçirmeye qoyuldum. Derman içdiyime göre başımın ağrısı biraz olsun yüngülleşmişdi. Sanki bu qeder işi men görmemişem kimi boş nezerlerimi layihe üzerinde gezdirirdim. Bele olmayacaqdı. Artıq özümü ele alıb işime diqqet yetirmeli idim.
Telefonun sesi ile sağdakı desteyi elime aldım.

"Alo?"

"Suay xanım, Ayaz bey sizi tecili otağına çağırır" - eşitdiklerime çaşqınlıq yaşadım. Ayaz bey?

"Hansı Ayaz bey?" - deye bir ümid soruşdum siyahıdakı Ayazlar gözümün önüne gelerken. Düşündüyüm olmasın!

"Ayaz Ağazade". Eşitdiyim adla elimden düşecek kimi olan desteyi diger elimden destek alaraq qulağıma basdırdım. Lenete gelesen! Menden ne isteyirdi axı?!

"Suay xanım?"

"Anladım, çox sağolun" - desteyi asdım. Neyleyirdi axı meni?! Bes deyildimi söyledikleri?! Belke de artıq meni şirketde görmek istemediyini deyecekdi. Off! Başımı ellerim arasına aldım. Belke...Belke de üzr istecekdi. Celd yerimde dikeldim. Qarın boşluğumdakı qarışqalar yene öz işlerine geri qayıtmışdılar. Heç bir şey etmeden nece de meni

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>