alt-üst etmeyi bacarır.
Çox keçmeden özümü yene hemin qaranlıq otağın qarşısında tapmışdım. Dünen düşdüyüm veziyyetin gözlerim önünde canlanmağı ile bedenimden soyuq titreme keçdi. Boğazımda böyümeye üz tutan yumruya inad udqundum. Artıq qerar vermeli idim. Off! Özümü ele alıb qapıya üç defe vurdum.
"Gir" - içimi tireden qalın sesi eşitmeyimle qapını açıb içeri daxil oldum. Bu otaq...Artıq ayaqlarım esmeye başlamışdı. Qapını arxamca bağlayıb içeri çox keçmeden oradaca dayandım. Gözümü otaqda gezdirmeyimle masa arxasındakı geniş cüssesi görüş merkezime girdi. Geldiyimi bilmesine baxmayaraq gözünü bir an bele olsun meşğul olduğu işden qaldırmadı. Zehrimara qalasan! Üzr istemek isteyen adam bu hereketi etmezdi! Paramparça olmuş ümidlerimle oradacaq donub qaldım.
"Meni çağırmısınız" - otağın divarlarına deyib qayıdan sesime qarşı gözlerini masadan qaldırmaq bir kenara, üzünde ezele bele oynamadı. Sanki öz-özüme danışırdım. Artıq eseblerim gerilirdi.
"Bu senedler"- başını qaldırıb çenesi ile masanın kenarındakı senedleri işare etdi - "axşama hazır olsun" - yeniden işine geri döndü. Ne?! Bunun üçün çağırmışdı?! Bu adam dünen olanları unutmuşdu?! Hem bunlar menim işim deyildi!
"Heç eziyyet çekib etiraz etme. Mene burada ne üçün olduğun maraqlı deyil. Şirketin sahibi olaraq bunu senden teleb edirem" - girdiyimden beri ilk defe gece qarası gözlerini qaldırıb mene baxdı sonra yeniden işine döndü. Lenete gelesen! Yanaqlarımı hirsle şişirdim.
"Telebinize emel etmesem bes?" - sesime qatdığım kinaye ile soruşdum. Meni ezmeyine bir daha yol vermeyecekdim. Sözlerime qarşı anındaca başını qaldırıb çaşqınlıqla üzüme baxdı. Bu cavabı gözlemediyi üçün bir an boşluğuna gelib duyğularını ele vermişdi. Lakin çox keçmeden baxışları öz zülmetine büründü ve dodaqları yana doğru qıvrıldı.
"Onda özüne yeni iş axtarışlarına başla" - dedi istehzayla. Ne?!
"Meni işe siz qebul etmemisiniz ki, siz de qovasınız" - hardan geldiyini bilmediyim cesaretle dillendim. Kobud
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
