barmaqları arasında döndürdüyü qelemi masaya qoyub ayağa qalxdı. İstemsizce udqundum. İndi öldün, Suay! Qarşımda dayanmağı ile sert qoxusu burnuma doldu.

"Mene qarşı gelirsen?" - qaşlarını havaya qaldıraraq eyhamla soruşdu. Yıxılmamaq üçün bedenimi gerdim.

"Xeyr, sadece, doğruları deyirem". Şükür! Sesim titrememişdi. Eyilib üzünü üzümle eynileşdirdi. Lenete gelesen! Dünen de tam bu veziyyetdeydik.

"Kiçik bir qızcığaz mene doğruları öyredecek?". Qaralar o qeder yaxınımda idi ki...Nefesi üzüme vururdu. Bir addım gerilemek istedim, ancaq teslim olduğumu düşünmesin deye celd fikrimden daşındım.

"Xeyr" - udqundum - "M-eqsedim o deyildi". Zibil! Sesim titremişdi! Gözlerimin içine baxırdı...Birden geriye getmesi ile diksindim. Başqa bir şey edeceyini sanmışdım. Çevrilib masaya yaxınlaşdı. Senedlerin olduğu yerde dayanıb mene doğru çevrildi.

"Ya bu senedleri bu gün erzinde nezerden keçirib getirersen" - başını yana doğru eydi - " ya da ki, gedersen". Dodaqları yana doğru qıvrıldı. Eylenirdi deyesen! Teslim olmayacaqdım! Dabanlarımı yere basdıraraq tam qarşısında dayandım. Gözlerimi bir an bele qaralardan ayırmadan astaca eyilib senedlerimi elime aldım. Ağır idi...

"İşden qorxduğumu sanmayasınız deye bu senedleri nezerden keçirecem" - qaşları havalandı - "o ki aldı işden getmeyime, heleki vaxtı deyil"- baxışları gözlerimde dondu. Hiss etdirmemeye çalışsa bele beyninde sual işaresi qoyduğuma eminem. İster-istemez gülümsedim. Gör nece olurmuş, Ayaz bey! Cavabını gözlemeden geriye dönüb iti addımlarla otaqdan çıxdım.

Yuppi! Bu deqiqe ortalıqda tullanıb-düşmek, delice reqs etmek gelirdi içimden. O qeder de çetin deyilmiş ona qarşı gelmek. Yox, yox! Özünü aldatma, Suay. Çetin idi. Özüde Çox...

Otağımın qapısını ayağımla iteleyib pinqvin yerişi ile senedleri nece geldi masaya tulladım. Off! Nece de ağır idi. Her iki elimle ağrıyan qollarımı ovuşdurdum. Şükür, qollarım yarı yolda qopmamışdı. Stulu çekib masa arxasında eyleşdim. Bunları sehere ancaq

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>