dönürdü!
"Seninleyem!" - başını qaldırdı ve qaranlıq baxışlarını üzüme dikdi.
"Şey...men" - gözlerimi bir daha yumub açdım - "hamısını bitire bilmedim". Çenesi gerildi. Özümü müellim qarşısında ders oxumadığını etiraf eden şagird kimi hiss edirdim. Ayağım niye esmeye başladı?
"Sene hamısını bitir demişdim!" - sesi buz kimi idi. Elindeki qelemi masaya sert terzde vurdu. Ah! Sanki beynimden sancı dalğası keçdi.
"Get bitir!". Artıq dediklerini anlamaqda çetinlik çekirdim. Sanki divarlar üstüme gelirdi.
"Men" - dönürdü - "şey..men..."
"Ne sen?!". Sanki yer ayağımın altından çekildi. Senedler qollarımdan sürüşerken boşalmış bedenim soyuq döşemeyle qovuşdu. Son hiss etdiyim sol çiynimin ağrısı ve yaxınlaşan addım sesleri...
İnsan nece de qeribe varlıqdı. Dünen esla dediklerini bu gün icra edir...
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
