demeyeceksen, ele? Bax soz vermisen ha.
- Yaxshi, bashimin belasi, demeyecem, amma bir shertle.
- Ne shertle?
- Sabah goreceksen.
Elxanin elinden yapishmish,
- Yox, indi de, demesen, buraxmayacam,-deyirdim. Elxan ise qolunu menim elimden cekmeyerek, "burax gedim" deyirdi. Guya buraxmaghim ureyindendi axi....
Ele bizim bu "mubahise"miz zamani Nazrin koridora geldi, elimi menim onun qolumda gorende, uzu qeribe- bizim ailenin qizlarina mexsus "gulumseyen coxbilmish" ifade alib:
- Aa, Elxan, sen hele getmemisen?
- Farida xanum imkan verse, gedecekdim. Deyesen, buraxmaq istemir meni.
- Uff, yene bashladin da axmaq-axmaq danishmagha,- qapini acib,- xosh getdin,-dedim.
Elxan ise uzunde yene o qeribe gulumseme ile cixdi.
Nazrinle goz-goze qalmaqdan cekinirdim sebebini bilmeden, bunun ucun tez stolun ustundeki fincanlari toplamish, metbexe aparirdim ki, Nazrin de ki, arxamca:
- Danish gorum.
- Neyi?
- Farida, ushag bashi aldatmirsan. Elxanla aranda ne var?- Nazrin qolunu carpazlayib uzune o ifade verende bu o demekdir ki, "sene qacish yoxdur. Istediyimi almamish geden deyilem".
- Nazrin, Elxanla menim aramda ne ola biler, sence? Elbette ki, hec ne!!
- Niye de olmasin?
- Cunki o Elxandir. Sofinin qardashi, yeni ki, az gala menim de qardashim.
- Farida, saf-saf danishma, qardashi imish. Hardan senin qardashin oldu o? Bayag elinden yapishanda hec "qardash"in oldugu yadina dushmurdu.
- Niye? Elxanin elinden tuta bilmerem? Ushagligda qucagindan dushmezdim, indi de elinden tuturam. Ne olacag ki? Hem de sen niye meseleni bele boyudursen? Ele shubheli baxirsan, ele bil, nese pis bir shey etmishem. Hem de bir de bu meseleni acma, bilmediyin nese danishma,- men hemishe heyecanlananda tez-tez danishar, mentigsiz ve bir-biri ile elagesi olmayan cumleler ishleder, bununla da qarshimdaki insanin fikrini yayindirmagha chalishardim oz alemimde. Adeten, bu metod bashqa insanlarla ishlese de, bir sheyi unutmushdum: qarshimdaki Nazrin idi.
- Farida, sen bele bosh-bosh

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 175 >>