Sofigilde qalmagha icaze istemishdim ve icazeni almishdim da, tebii ki.
Mamanin getmeyinden bir nece gun sonra mene Zaur zeng etdi. Bashqa vaxt olsa idi, cavab vermezdim. Amma Gulshen xalanin zenginden sonra hec ozumde deyildim bu bir nece gunu, Zaura qarshi yene ozumu gunahkar hiss edir, onun bele olmasinin mesuliyyetini ozumde gorurdum. Indi bu fikirler ile zenge cavab vermishdim. Zaurun sesi kifayet qeder sakit idi, esebi vey a heyecanli seslenmirdi.
- Farida, necesen?
- Yaxshiyam, sen necesen?
- Men.. Bilmirem..
Zaurun bu sozune ureyim goynedi. Umumiyyetle, ushaqliqdan bu yaziglig hissi menden el cekmeyib. Vaxtile evsiz ite-pishiye ureyim agriyar, heresine bir cur yardim etmeye chalishardim, sonralar ise bu hiss insanlari da ehate etmishdi. Harda gozume yaziq, zeif gorunen bir insan gorsem, ureyime salardim bunu. Zaurun yazig biri olmadigini bilsem de, bu soz kifayet idi ki, ozume derd edim.
Hec ne dmeeyib susurdum.
- Biz niye ayrildig?- yene hemishekinden fergli olarag Zaur bunu aqressiv shekilde sorushmamishdi, sadece dogrudan da, ele bil basha dushmurdu. Tonu cox sakit idi.
- Zaur, gel danishmayag artig bunlari. Sebebini ozun mendne yaxshi bilirsen. Yorulmushdum senin bu qisqancliq pristuplarindna, mene inanmamaghindan, her hereketimde bir metnalti mena axtarmaghindan…- Hele Zaurun uzune “pessimistliyinden” ve “shikayetci xasiyyetinden” demedim, o sozleri de sehv yozacagdi.
- Bilirem, Farida, duz deyirsen. Gel son defe gorushek.
- Lazim deyil, dediyimi demishem artig. Qabaghima cixma.
- Mene gore muhafize ile gezirsen? Sence, men sene pis nese ederem? Ede bilerem hec?
- Zaur, danishacaq qeder danishmishiq. Daha demeye sozum yoxdur.
- 4 ile yaxindir bir yerdeyik, bir son gorushu mene cox gorursen? Olmaz ki, hami kimi biz de normal vidalashaq? Soz verirem, ancaq danishacagiq. Sozum var sene.
Sofi ve ya Elxan burda olsalar, ikisi de telefonu elimden alar, “senin bashin ishlemir, ne gorushmek?” deyib meni realliga qaytarardilar. Amma Sofi diger

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 175 >>