otagda idi ve bu sohbetimi eshitmemishdi. Elxana qalsa, o ise lap uzagda. Hem de bir gorushden ne ziyan olardi ki? Neticede, meni qacirasi deyil, olduresi deyil. Hem de bu Zaurdur, “ne tak strashen chert, kak ego malyuyut” (sheytan hec o qeder qorxulu deyil, ne qeder ki, onu ele tesvir edirler), Zaur duz deyir, 3 il bir yerde olmushuq, ve ruslarin sozu olmasin “pora stavit vse tocki nad I” (meseleye birdefelik son vermeyin vaxti idi).
- Yaxshi,-deyib vaxti ve yeri razilashdirdig.
Hemin vaxt belke de, sehv edirdim. Amma yene o gunahkarlig hissi mende bash qaldirmishdi. Hem de munasibetimizin muemmali qurtarmasini, arxamda acig sohbetler buraxmaq istemirdim. Belke de, butun bunlarla oz zeifliyime behane axtarirdim.
Ne Sofiye, ne de ki Elxana bu gorush haqqinda hec ne demedim. Esas mesele Mahir idi. Gorsuh yeri kimi bizim evin arxasindaki parki qerarlashdirmishdiq. Adeten korpelerini gezdiren analardan bashqa cox adam olmazdi orda. Gedeceyim yer evimize yaxin oldugundan, Mahire demeye de bilerdim. Elxanin “Mahirsiz addim bele atma” sozleri yadimda olsa da, qulaqlarimi baglamishidm hemin nesihetlere, hemin vaxt Zaura qarshi mesuliyyet hissim Elxanin neshihetlerinden daha guclu idi.
Seherisi gun hemin parka catanda Zaur artig orda idi. Gulshen xala duz deyirdi, deyishmishdi Zaur- ariqlamishdi, solmushdu, hemisheki Zaur deyildi. Meni gorduyunde sanki teeccublenmishdi, geleceyimi gozlemirmish kimi ifade vardi uzunde.
- Cox sag ol ki, geldin.
- Buyur, amma cox vaxtim yoxdur. Tez qayitmaliyam.
- Artig yarim saatinizi da mene serf ede bilmirsiniz, cox gorursunuz?
Agilsizliq mende idi ki, Zaurdan fergli nese gozleyirdim: yene bashlamishdi kinayeli atmacalar.
- Eger bu tonda davam edeceksense, men gedirem. Senin bu sarkazmina qulaq asmagha gelmemishem.
- Yox, getme, bagishla, ele bele dedim.
Ikimiz yanashi oturmushduq, susmushduq. Bir az sonra:
- Bu muhafize meselesi hardan cixdi? Menden qoruyurlar seni? Kimin dahiyane ideyasidir? Elxanin?
- Cavabini bildiyin

<< 1 ... 137 138 [139] 140 141 ... 175 >>