Yuxularimi qarishdirmish, qan-ter icinde oyanmishdim. Qulaghimda Zarifin, mamanin “sen eledin”, “sene gore oldu” sozleri seslenirdi. Qana, davaya qarshi qorxaq oldugumu demishdim, yeqin ki, nese ushaqliq travmasinin tesiri idi. Indi bu dava-dalashli, qanli yuxular meni daha da qorxudurdu. Freyd sag olsa, yeqin ki, bu yuxularima maragli aciqlama vererdi.
Yuxudan oyandigdan sonra yata bilmemish, yataghimda vurnuxurdum. Allahdan “Zaura hec ne olmasin, men bu vicdan ezabi ile yashaya bilmerem” deye dua edirdim.
Mentigli fikirleshende Zarifin sozlerinin absurdluguna inanirdim, axi men son defe Zaurla bir nece hefte evvel danishmisham, onda da Zaur meni vurmushdu, men yox. Ona bir pisliyim deymemishdi axi. Sonra ise Gulshan xalanin, Zarifin telefon zengleri yadima dushur, “senden sonra Zaur bele deyishib” sozleri qulagimda cingildeyirdi. Zarifin “Zauru doydurmusen” frazasi ani olarag yadima dushdu. NIye etmishdi Elxan bunu? Men istemirdim, Elxan elini bele bir meseleye bulasin. Bilirdi axi, davalara nifret edirem, qorxuram, etmemeli idi bunu.
Butun bu fikirlerle seheri diri gozle acmishdim. Seher yemeyi zamani mama sakit gorunse de, dunen kecirdiyi stressi unutmusha oxshamirdi.
- Farida, bir de o xestexanaya getmeyeceksen, qadagan edirem sene,-dedikde hec ne demedim. Mama demese de, onsuz da gedesi deyildim,- bash hekimi taniyiram, lazim gelse, ozum zeng edib sorushacam veziyyetini. Amma eshitmeyim ki, ayaghin bir de oranin kandarina deyib.
Telefonumu yandirdiqda Elxandan xeyli mesaj var idi. “Telefronu ac”, “hardasan?”, “senle danishmaliyam”, “Gecdir, evinize zeng ede bilmirem” ve s. yazilmishdi. Mesajlarin tonu esebi olduguna ishare edirdi. Bir az sonra ozu zeng etdi. Cikagoda gecenin bir yarisi oldugundan, sesi de yorgun gelirdi.
- Sofi dedi dunen olanlair, niye getmishdin ora? Sene bir sozu nece defe deyerler? Men sene onu gormeyeceksen dedikce, sen ele bil acigima edirsen bunlari.
- Elxan..
- Ne Elxan? Nece defe dedim axi, onla gorushme, muhafize qoydum

<< 1 ... 156 157 [158] 159 160 ... 175 >>