geleceyine umid edirdim. Hemin gun seher universitetin koridorunda onu yeniden gorduyumde uzumdeki axmaq tebessumu gucle gizletmeye nail olmushdum. Ureyimde “o, mene ozu yaxinlashmasa, salam demeyecem, birinci qoy ozu gelsin” deye-deye yanindan kecdiyimde, arzum eshidilmishdi. Ele Zaurun uzundeki tebessum de menimkinden daha az axmaq sayilmazdi.
- Necesen?
- Yaxshi, sen?
- Gucle qovulacaqdim, canin menden qurtaracaqdi, alinmadi.
Bele bir ciddi movzunu da zarafata salirdi.
- “Cox sag ol” demeliyem sene. Mene gore muellimle dalashdin.
- Onsuz da Talib coxdan eseblerime toxunurdu, ele yaxshi furset dushmushdu. Narahat olma buna gore.
Ele bunu dediyimde zeng calmish, men de sinif otaghina kecmeli olmushdum. Sofi menim uzumdeki bu tebessumu gorub:
- Onunla danishdin yene?
- Aha, deme ki, bu defe de onun hereketinin esl olmasina inanmamisan,- sesimde istemesem de, eseb notlari hiss olunurdu.
- Yox, bu defe inandim. Aferin ona. Duzu, ondan gozlemezdim.
Muellim bizim ders zamani danishdigimizi eshidib bioze goz agartmish, biz de sesimizi kesmishdik. Hemin gun Zaurla yene bir nece defe qarshilashmaq imkanimiz olmushsa da, ozu yaxinlashmamish, men de bashqa ne edeceyimi bilmeyib yaninda yene hemisheki kimi duz kecmishdim.
Hemin vaxt fikirlerim cox qarishiq idi. Onu sevirdim mi? Yox, sadece bu vaxta hec kese qarshi hiss etmediyim bir simpatiya var idi ona. Eslinde buna simpatiya da yox, cezb etme deyerdim. Indiye qeder hec kes Zaur kimi celb etmemishdi meni. Bu da onun menim hemishe gorduyum, unsiyyetde oldugum tipajlardan ferqli olmasi ile izah oluna bilerdi. Her cehetden ferqli idi. Gorunushu- yox, menim yarashiqli hesab etdiyim kishi tiplerine aid deyildi. Savadi- yene yox, cox adi, hec ne ile xususi ferqlenmeyen bir telebe idi, Elxan kimi dunyanin en yaxshi universitetlerine getmeyeceyini, ona qabiliyyetinin catmayacaghini bilirdim. Ish baximdan da, ele perspektivli olacaghina inanmazdim. Mamanin her tanishinda comment etdiyi :intelligent, ziyali” tipaji da

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 175 >>