gülü ona uzatdı:
−Bağışlayın, götüre bilmerem.
Rauf sertleşdi:
−Buna ise en böyük hörmetsizlik deyirler... Gözlemirdim.
Maya pertliyini gizletmeye çalışdı:
−Yaxşı müellim, çox sağ olun. Unutmaram...
−Unutqanlıq pis şeydir.
Söhbeti deyişmek istedi:
−Sizden burada ne eceb? – gizli bir qısqanclıqla elindeki güle işare etdi. - Nişanlınıza alırsınız? – sesi qeribe alındı. Rauf bunu anında duydusa da bildirmedi:
−Anama alıram! – buketi götürüb döndü. - Sağ olun! – qapıdan çıxdı.
Maya yerinde dayanıb, bir elindeki güle, bir de qapıya baxdı. Geri dönende bayaqkı satıcı qadının qeribe bir maraqla ona baxdığını gördü...Yol boyu Efsane dayanmaq istemirdi:
−Maya, tesevvür eleyirsen nece şoka düşmüşdüm? Çox yaraşıqlı müellimin var.
−Besdir, sen Allah!
−Senin gözün tutulub. Görmedin, mene buket bağlayan qız nece baxırdı ona?!
−Baxsın da...
Efsane sınayıcı nezerlerle onu süzdü:
−Yeni doğrudan sene tesir elemir?
Maya esebileşdi:
−Ne tesir etmelidir axı? Neyimdir menim? Nişanlımdı, sevgilimdi? Mene ne dexli qalıb?
Efsane güldü:
−Esebleşme! Tesir elemeseydi esebleşmezdin... Neyse, amma çox yaraşırsınız. Doğrudan deyirem. İkiniz de inadcıl. Amma o senden de inadcıl çıxdı...
−Yadıma salma.
−Çox romantik idi.
−Ay qız, besdir.
−Özünüzden xeberiniz yox idi.
−Efsane, ayıbdır.
−Nedir ayıb? Sevmeyin neyi ayıbdır?
−O müellimdir. Men de şagird. Başqa heç ne ola bilmez. Kim kime gül verirse, demeli sevgili olur? Onda Cavanşir müellimin bütün qadın müellimelere gül paylamasına ne ad qoyaq?
Efsane razılaşmadı:
−O hamıya vermişdi.
−Ne olsun, Rauf müellim de ikimize verdi.
−Amma ferqli... - Efsane menalı dedi.
Maya teessüfle dostuna baxdı:
−Yeni sen, hele de başa düşmedin?
−Neyi?
−O gülü mene yox, anama alıb. Menim başım güle ele qarışmışdı, heç müellimi görmemişem. Sen de ki tanımırdın. O da düz yanımda olub, her şeyi de eşidib. Satıcı ile olan bütün söhbeti. Eger mene gül almaq fikri olsaydı, başqa cür ederdi. Sadece meyus

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 101 >>