demir qutudan siqaret çıxardı. Bahalı bir alışqanla alışdırıb havaya tüstü buğumu üfürdü:
−Yene problem yaranıb.
−İlqar?!
−Ne bildin?
Ev sahibi stola dirseklendi. - Bilirdim ki, dinc dayanan . Apellyasiyaya verib?
Qonaq başını buladı:
−Xefiyye tutub.
Deyesen ev sahibi bunu gözlemirdi. Yerinde dikeldi:
−Lenete gelesen!
Qonaq nese fikirleşdi:
−Narahat olma, yoluna qoyarıq. Onun xefiyyesini tanıyıram. Cavan oğlandır. MTN-nin ehtiyatda olan zabitidir. Öyrendim hamısını. Her şey pulun başında deyil? Yola getirerik onu...
Ev sahibi ağır-ağır dillendi:
−Sen bu işin köküne şexsen özün get. Meseleni hell elemeye en zirek adamlarından gönder... Özün de öyren gör ne qeder boyun olub İlqar ona.
−Soruşmağa ehtiyac yoxdur. - qonaq mebleğin adını çekdi.
Amma bu defe ev sahibi teeccüblenmedi:
−Hele ondan da çox vererdi. Nece prinsipial biridir, bilmirsen?
−Biz ondan da çox boyun olarıq. Amma razılaşmasa?
Qonağına baxıb ani düşündü:
−Onda berk qorxuzarıq. Yeni, bizimle zarafat olmaz. Lazım gelse...
Qonaq üz-gözünü turşutdu:
−Çox ölü, çox da problemdir. Ona nese olsa işe MTN qarışacaq. Bize bu lazım deyil.
−Bilmirem, onda nese fikirleş. Onu oyundan çıxar. Onsuz da inanmıram nese eleye bilsin, amma el-ayağımıza da dolaşmasın.
−Oldu, encam çekerem!
−Ne qeder istese boyun ol.
−Birden istifade eleyib lap çox istese...
Ev sahibi başını yelledi:
−Ne qeder istese! – ani susub, elave etdi – gedenler herterefli hazırlıqlı getsinler...
Qonaq süfreye getirilmiş fincanı eline aldı, süfredeki qoz mürebbesini yaxınına çekdi. Onun gözleri parıldayırdı.Eve gelenden beri otağından çıxmamışdı. Bezi yerlere zeng edib Elçin Talıbovun qetli ile elaqedar bütün senedleri, melumatları toplamışdı. İndi noutbukun arxasında eyleşib, elinde olan bütün delilleri oxuyurdu. Otağın qapısı döyüldü, ardınca atası Mahir içeri girdi:
−Ne iş görürsen?
Rauf ayağa qalxdı ve yeniden eyleşdi:
−Heç, bir-iki yazı var, ona baxıram.
Atası yaxınlaşıb, noutbukun

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 101 >>