baxırdılar.
Bu zolaq-zolaq adamların içinde Nemet qerib ve ecaib
5
görünürdü.
Hamının yaxasından kerpicvarı lövhe asılmışdı, üstünde de
qara reqemler.
—Axı men növbeye yazılmışdım. — Nemet adamlara
yalvardı. — Üç hefte bundan qabaq, yox, üç il. Üç il bundan
qabaq. Bilirdim ki, bilet işi çetindir. Nömrem de 333-dür.
—Hanı? — deye bayaq kassaçıyla pıçıldaşan kişi Nemete
baxdı. — Senin nömren yoxdur.
Nemet yaxasındakı lövheye baxdı: doğrudan da, lövhe
ağappaq idi. Nemet yavaş—yavaş aradan çıxıb ekilmek istedi.
Kassaçı Sefder dayı arxadan onu harayladı.
—Nemet, al biletini...
—Bes axı...
—Bir bilet vere bilerem. Pişik üçün. Çünki o, zol—zoldur.
Nemet böyük mavi denizin sahiline çıxdı. "Kislovodskda
deniz? — deye teeccüble düşündü. — Belke, bura Kislovodsk
deyil, Krasnovodskdır. Aha, bele de. Bes men onda qatara
miye bilet alıram? Gemiyle de getmek olar. Onda anamla atamı
da apara bilerem, axı onlar da hardasa bu tereflerdedir".
Kislovodsk parkının ağ sütunlu qapılarından yaşıl xiyabana
daxil oldu. Söyüdler serin-serin xışıldaşırdı.
"Amma insafları varmış. Sefalı yere sürgün eleyibler. Atamı
deye bilmerem, amma anam yazıq istiye döze bilmir".
Ne qeder cehd eledise de, anasının sifetini yada sala
bilmedi.
Birden xatırladı ki, gedib zol-zol pijama almalıdır. Yoxsa
qatara bilet vermezler.
Kislovodskın meşhur "Pyataçok" küçesine çıxdı. Küçeni
keçende arxadan milis fiti eşitdi. Ona aid idi; hereket qaydasını
pozmuşdu. Milis bir de aramsız fit çaldı. Nemet dayanmadı.
Addımlarını becidleşdirdi. "Bacarırsa qoy çatsın" — deye
süretle uzaqlaşdı. Milis ise şeherlerarası telefon zengi kimi
aramsız fit çalırdı.
Birden fit sesi kesildi. Nemet celd tini buruldu, nefesini
6
derib geri qanrıldı: onu teqib eden yox idi. Qefleten ağlına
gelen fikirden Nemeti soyuq ter basdı. "Bilirsenmi daha niye fit
çalmır, niye teqib etmir? Nömreni yazıb, vessalam. Bes ele
bilirdin qaçıb qurtarmısan? Lap arxayın ol, nömreni yazıb
götürüb, bütün postlara

<< 1 [2] 3 4 ... 460 >>