düymeni basdı.
Öz sesi eşidildi. Süreyyanın sesi. Birden yadına düşdü ki,
lentde yasaq bir söz var: "Murzik" kelmesi. Saxlamaq olmazdı,
gecdi. Yerini yada salmağa çalışdı. Demeli, Bike xala
Murtuzgilin maqnitofonunu terifleyir, onda Karmen deyir:
Murzik. Yaxşı, Bike xala beyem bir yerde terifleyir, ele kelme
başı deyir de...
128
Ele bu an Karmenin sesi eşidildi:
—Çuvixa v vostorqe ot maqnitofona...
Nemet var sesiyle:
—Murtuz Balayeviç, — deye çağırdı, — sabah futbola
baxırıq da.
Süreyya teeccüble erine baxdı.
—Daha niye qışqırırsan?
Nemet fikirleşdi ki, sebebini bilsen, sen menden berk
çığırardın, sesi maqnitofondan eşidildi:
—Nergiz, qızım-quzum...
Rahat nefes aldı. Qıl körpüsünü salamat keçmişdiler. Heç
kes bir şey duymadı, başa düşmedi, eşitmedi.
Murtuz:
—Bes nece ki,— dedi; — mütleq.
Alyayla Tahire ne baredese pıç-pıç edirdiler. Ancaq Alyanın
ayrı-ayrı cümleleri Nemetin qulağına çatırdı:
—Az, ağrım onun üreyine, az, bir ağız-burun behem eleyib
gel göresen... Gedeni girinc eleyib.
Nemet söhbetin kimden getdiyini deqiq bilmirdise de, başa
düşürdü ki, Alya xanım yene Spartakın növbeti eşq-mehebbet
macerasından danışır. 24 yaşlı Spartak ehli-kef oğlanlardan idi,
yaxşı gezib, dolanıb, yeyib-içen cayıl idi. Atasının "men ölümsen
ölüyle" bildir birteher medinstitutu qurtardı. Vay o xestenin
halına ki, penahını Spartaka getire! Spartakın bütün fikri-zikri
gününü xoş keçirmek idi. Arvadları qalstuk kimi deyişirdi.
Murtuz oğlunun bu cehetine gizli bir ata qüruruyla göz yumar,
daxilinde ferehlenerdi. "Ot kökü üste biter, men de cavan
olanda arvadlardan qaçıb qurtara bilmirdim".
Alya üzde Spartakın sergüzeştlerinden guya berk narazı idi.
Telefonla Spartaka zeng eleyen-saysız-hesabsız, "cananlara"
kobud cavab verib, desteyi asardı. Ancaq Nemet bilirdi ki,
daxilde o da, Murtuzun ordenleriyle, Firengizin gözelliyi,
elaçıqlığı, ismeti ve mesumluğuyla fexr etdiyi kimi, Spartakın
erkek şöhretiyle de qürurlanır.
129
Alya xanım

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 460 >>