çökdü.
Bir an Nemet düşündü ki, xudanekerde, esger olaydı, özü de
Murtuz Balayeviçin esgeri. Aman allah. Adama qan uddurardı.
Seherden axşamacan şaqqama günün altında o baş-bu başa
qovardı: addımla marş! Raz, dva! Raz, dva!
Mürşüd:
—Müellim, — dedi, — Murtuz Balayeviç. Müsaide
etseydiniz... Bir—iki kelme... hi, hi, hi...
Murtuz ötkem sesle:
—Edirem, — dedi. — Danış, görüm ne deyirsen?
Mürşüd Molla Nesreddinden başladı. Nemet ne qeder cehd
edirdise de, diqqetini toplaya bilmirdi. Beyninden ne qeder
çıxarmaq isteyirdise, bu yaxınlarda aldığı gözlenilmez bir
melumatı unuda bilmirdi. İki-üç hefte bundan qabaq Süreyya
böyük bir sirr kimi Nemete xeber verdi ki, Alyanın dediyine
göre, Murtuz Balayeviç şerle beş perdelik bir pyes yazıb.
Babek üsyanı haqqında. Bu xeberi alanda Nemet qarnını tutub
uzun müddet sakit ola bilmedi. Süreyya tutulan kimi oldu:
"Başa düşmürem, burda gülmeli ne var?" — dedi. Nemet
boğula-boğula: "Murtuz Balayeviç, pyes yazıb... şerle" — dedi
ve qeşş edecek hala düşdü. İndi de bu melumatı yada salıb
pıqqıldayıb gülmekden özünü gücle saxlayırdı. Xoşbextlikden
Mürşüd Molla Nesreddin ehvalatını danışıb qurtardı, hamı
gülüşdü ve Nemet fürsetden istifade edib ürekden bir qehqehe
132
çekdi. Onun bu boyat letifeye bele berk gülmesi deyesen
Murşüdün özünü de teeccüblendirdi. Mürşüd bir an dayanıb
sözüne davam eledi:
—He, indi zarafat bir yana qalsın, birinci defedir ki, Dadaş
Mamedoviçle bir meclisdeyik, amma nece deyerler, ürekden
üreye yollar görünür. Yeni, Dadaş Mamedoviçi çoxdan
tanıyırdım. Nemetden onun haqqında çox eşitmişdim, bilirdim
ki, bizim bu qonşu qağanı alıb qanadının altına. Amma Dadaş
Mamedoviç, onu deyim ki, yeni özünüz de menden yaxşı
bilirsiniz bizim bu Nemet ayrı oğlandır, sizin xetrinizi men
bilirem nece isteyir. Bir Dadaş Mamedoviç deyende beş eşidir,
sizden danışanda, vallah, ağzına çullu dovşan sığmır. Deyir,
Mürşüd, sen hele o kişini tanımırsan, bele demeknen qurtaran
deyil e, gerek Dadaş

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 460 >>