balaca keflenmişdi, bu sözleri eşidende ayağa
sıçradı.
—Nemet burda çox danışdı, — dedi. — Bele yaxşı-yaxşı,
yağlı-yağlı sözler dedi. Men, elbette, bele-bele sözleri
bilmirem. Bele qırıldada bilmerem. İndi neyleyek kulturamız
çatmır, — son cümleni deyib Alyaya baxdı. Alya da ona baxdı.
Bu menalı baxışmanın menası bu idi ki, "kulturanın
çatmaması" rişxend tebiriyle deyilmişdi, teki hamının
medeniyyeti bizimkiycen olaydı.
—He, bir sözle, hörmetinize göre sağ olun. Meni çox
teriflediz, belke layiqinden de artıq, — bu yene eyni priyom
idi. — Men indi bacardığımdan xalqıma xidmet elemişem.
Cebhenin odunda-alovunda qanımızı tökende, ele biz sizin
kimi çavanların bugünkü firavan gününü fikirleşmişik ki, siz
bele-bele oturasız, kef çekesiz, xoşbext dolanasız. İndi sizin de
borcunuz odur ki, bu yolda qan töken adamlara lazımi hörmetizzet
gösteresiniz. Böyüyün böyük yeri var, kiçiyin kiçik,
134
yoxsa ara qarışıb mezheb itse, bu, yaxşı netice vermez. Alya, o
ki qaldı, sen deyirsen kult liçnosti, deyir, vallah, o liçnoste de
canım qurban, onun kultuna da.
Murtuzun eqidesi qelbinin deruni guşelerinde gizlenir.
"Ararat" konyakının beşinci qedehinden sonra ise atlanıb ordan
çıxırdı. Müddeaları da çox deqiq idi...
Deyir deryalarca qan töküb, adam qırıb? Eceb eleyib. Xalq
düşmenlerin qırıb qurtarmasaydı Hitleri meğlub ede bilerdi?
...Masanın arxasından durdular.
Dadaş yeniden pencerenin qabağına geldi. Nemet onun
yanında durub:
—Ora Akademiyanın teze binasıdır, — deyirdi. — Köhne
binası görünmür. Ora deyirmandır. O, bankın qabağıdır.
Sonra kimse teklif etdi ki, maqnitofonu qursunlar.
Nemet düymeni basdı:
—He, bir şey deyin, — dedi. Bir neçe deqiqeden, bir neçe
sesden sonra ise:
—Bir de men görsem ki... — dedi ve susdu.
Qonaqlar vidalaşıb dağılışdılar.
Çarpayısında uzanan kimi yuxuya getdi. Bu gün çox
yorulmuşdu. Çox da heyecan keçirmişdi.
Qızlar da yatdılar. Bike xala da. Süreyya da.
Gecenin bir yarısında ele bil kimse qefilce Nemeti

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 460 >>