bu
çerçivede boğuluram. Tehmine.
—Nemet, ezizim, qonorar da, televizor da, maqnitofon da
pis şeyler deyil. Ancaq gerek onların esiri olmayasan.
—Eledir. Bax bayaq evimin penceresinden baxırdım.
Pencerenin axar-baxarı, menzeresi çox gözeldir. Bütün şeher
görünür. Qız qalasının tepesi, Akademiyanın teze binası.
Ancaq men düşündüm ki, bu menzere artıq menim qelbimi
titretmir, çünki bu menzereye mehkumam. Ömürlük
mehkumam. Heç bir zaman bu pencere qatar penceresi kimi
herekete gelib deyişmeyecek. Bu pencereni xalça kimi dörd
mismarla menim heyatıma mıxlayıblar. On ildir men bu
pencereden baxıb Qız qalasının tepesini, Akademiyanın yeni
binasını, bankı, deyirmanı görürem. Ömrüm boyu da
göreceyem. Amma...
—Dayan, dayan bir görek, bir nefesini der. Maşallah bu
kelama! Ele bil eyalet teatrında monoloq söyleyirsen.
—Yox, eger sen meni dolamaq fikrindesense...
—Dolamıram, o saat da inciyirsen. Deymedüşer olma. Düz
demirsen axı. Qatar penceresi-filan, bütün bunlar gelişi gözel
sözlerdir, ancaq heqiqet deyil. Dünyada her şeyden yüksek ise
heqiqetdir.
—Niye heqiqet deyil?
—Niye? Bu saat deyim. Bax, deyirsen ki, on ildir
pencereden baxıb Akademiyanın teze binasını görürem. Düz
deyil. On il yox, heç üç il bundan qabaq da bu bina
tikilmemişdi. Bu bir. İkincisi, deyirsen ki, ömrüm boyu eyni
144
menzereni görecem. Bu da yalandır. Çünki bir ilden sonra,
meselen, tutaq ki, sirkin yeni binası hazır olacaq, onu
göreceksen. Ayrı teze-teze binalar tikilecek. Yeni senin
penceren özü terpenmeyecek, ancaq ordan görünen menzere,
heyat deyişir, deyişecek, başqalaşacaq. Sen pencereni remzi
menada deyirsen, men de remzi menada deyirem ki,
pencereden diqqetle baxsan, görersen ki, heyat nece qaynayır,
deyişir. He, susursan? Görürsen, men haqlıyam, indi qulaq as
mene, bir şey de deyim. Bu gün seher radioyla bir verilişe
qulaq asırdım. Heç bilmirem ne veriliş idi, ancaq orda bir şey
dediler, menim yaman beynime batdı. Texmini deyirem, deqiq
yadımda deyil. Üç

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 460 >>