obrazı esas götürmüşdüler. — Pencere, qapı,
güzgü, mecazi menada, elbette. Deyir bezi adamlar otaqlarında
pencereleri, qapıları güzgülerle evez eleyir, yeni hara baxır,
özünü görür. Bele adamçün yalnız tek bir özü mövcuddur.
Onun üçün ne pencereden görünen menzere var, ne de qapının
dalındakı heyat. Ancaq güzgü. Ancaq özü. İkinci qisim
adamlar pencereden baxır. Pencereden dünyanı, heyatı seyr
edirler, seyrçidirler. Pencereden kördükleri yaxşılıqları,
pislikleri ancaq kenardan müşahide edirler. Ve nehayet üçüncü
qisim adamlar qapını açıb heyata, insanların yanına çıxanlardır.
Pencereden gördüyü yaxşılıqlara qapıdan çıxıb qehmer
dururlar, pislik görende yene qollarını çirmeyib davaya
girişirler. Pencere, qapı, güzgü. Men qapının terefdarıyam, —
bir qeder susub güldü ve elave etdi: — Elbette, o demek deyil
ki, men sumkamda güzgü gezdirmirem.
Küçeden maşın keçdi gecenin sessizliyi parçalandı, maşın
sesi uzaqlaşanda, sükut yene qapandı.
—Bilirsen, Tehmine, senin dediklerin çox doğru ve gözel
fikirlerdir. Ancaq mesele ondadır ki, bütün bunlar yene de
abstraksiyalardır, mücerred mefhumlardır. Mene ise konkret
cavablar lazımdır. Başa düşürsen, men bilmek isteyirem ki,
şexsen men — Namazov Nemet ne üçün yaşayıram, hansı
amalla, hansı meqsedle? Meni düzgün başa düş. Men nihilist
145
ve skeptik deyilem. Yüksek amala da inanıram. Böyük menada
meqsedim de var. Cemiyyetin meqsedlerini başa düşürem.
Xalqımın problemlerini de anlayıram. Edaletli, azad, gözel bir
cemiyyet. Beraberhüquqlu insanlar, beraberhüquqlu milletler.
Ne ezen var, ne ezilen. Bütün dünyada sülh ve emin-amanlıq.
En uzaq ölkelerde bele aclıq, felaket, xestelik olmasın. Men
bütün bunları arzu edirem. Bu meqsedlerin yolunda, nece
deyerler, canımı, qanımı vererem. Çox yaxşı. Amma bax
şexsen menim, otuz üç yaşlı tercümeçi Nemet Namazovun
konkret meqsedi, işi ne olmalıdır? Menim ne xüsusi bir parlaq
istedadım, ne böyük bir bacarığım var ki, xariqülade işler
görüm. Menim elediyim

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 460 >>