işi ise, başqası da lap gözel, belke de
menden yüz defe yaxşı, ya menden bir az pis, ferqi yoxdur, her
halda menim işimi başqası göre biler. Bes menim nece
deyerler, mütleqliyim, evezsizliyim nedir, menim öz yerim
hardadır ki, o yerde meni heç kes evez ede bilmez? Şexsen
menim meqsedim, konkret olaraq menim meqsedim nedir?
Maşın almaq? Kooperativ eve yazılmaq? Ya bütün ömrüm
boyu Murtuz Balayeviçin atmacalarına göz yummaq, Dadaşa
yarınmaq, Mürşüdün şitliyine gülmek? He?
—Mürşüd kimdir, Murtuz Balayeviç kimdir, ay Nemet?
—Tanımasan yaxşıdır, menim durub-oturduğum
adamlardır...
—Pis adamlardır?
—Ne bilim? Pis adam, yaxşı adam. Meger bilmek olar, pis
adam kimdir, yaxşı adam kimdir?
—Aman allah! Ay Nemet, dünen hemin bu sözleri men
özüm bir nefere deyirdim. Amma, Nemet, axı, vallah, bele
deyil. Her halda yaxşı adam yaxşı adamdır, pis adam pis
adam...
—Yaxşı, onda bax, men, pis adamam, yoxsa yaxşı adam?
—Men seni az tanıyıram, Nemet.
—Çox sağ ol, Tehmine, bele dediyin üçün sene çox
minnetdaram, merdliyin üçün sağ ol. Deseydin ki, yaxşı
146
adamsan, inanmayacaqdım. Amma düz deyirsen ki, adama
yaxşı, ya pis demek üçün onu gerek tanıyasan. Bax, meselen, o
Murtuz Balayeviç ki deyirem, menim böyük bacanağımdır, özü
herbçidir, polkovnikdir. Bele bir az köntöy adamdır,
namerbutdur e... Sözünün, danışığının yerini bilen deyil, odur
ki, meni hemişe esebleşdirir. Ancaq indi fikirleşirem ki, onu
ittiham etmeye menim ne haqqım var? Kişi oddan-alovdan
çıxıb. Müharibede yaralanıb, qan töküb. Ölümün gözünün içine
baxıb. Her halda heyatda müeyyen bir yeri, rolu olub ki, orda
onu heç kes evez ede bilmezdi. Yaxud o biri bacanağım
Cabbar...
—Bacanaq sarıdan deyesen bolsan.
—He, Cabbar, onun arvadı. Ele-belede söhbet eleyirsen,
dayaz adam tesiri bağışlayırlar. Amma axı deyirler öz
sahelerinde yaxşı mütexessisdirler. Mühüm dövlet ehemiyyeti
olan bir obyektde işleyirler.
Tehmine qefilce soruşdu:
—Nemet, neçe uşağın var?
Nemet de qefilce cavab

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 460 >>