verdi:
—Bir, — heyatında ilk defe bele cavab verdi.
—Bir?
—Bir, — deye qetiyyetle tekrar etdi. — Qızdır. Nergiz.—
Sonra elave etdi: — İki böyük qız yoldaşımın birinci
erindendir.
—Allah saxlasın, hamısını.
Az qaldı desin, seninkilernen. Sonra yadına düşdü ki,
Tehminenin uşağı yoxdur. Qeribe bir hevesle Nergizden
danışmağa başladı. Sözlerinden, oyunlarından, marka
toplamasından.
—Dünen oturub özü Xoruz babaya uzun bir mektub yazıb.
Deyir Xoruz baba keçen sefer tapşırdı ki, hansı quş adlarını
bilirsiniz yazın mene. Bu yazıq şeher uşağı, quşların adını
hardan bilsin? Beli, oturub buna bir-bir quş adlarını demişem
yazıb. İndi bu gün de seherden oturub radionun qabağında ki,
147
Xoruz baba menim adımı deyecek. Deyirem, qızım, mektubu
dünen yazmısan, hele heç gedib Xoruz babaya çatmayıb. Kime
deyirsen? Beli, axıra qeder qulaq asdı, adını demediler, bir de
gördüm, dodağını büzüb doluxsundu. Deyirem, qızım, sen lap
arxayın ol, gelen hefte mütleq senin adını deyecek.
Tehmine sessiz qulaq asırdı. Bir an Nemete ele geldi ki,
Tehmine yuxuya gedib.
—Tehmine, — dedi.
—He... ele bil sesi uzaq bir alemden qayıtdı. — Eh, ay
Nemet, — dedi. — Bele qızın ola-ola yene heyatının menasını
axtarırsan...
—Bilirsen men bu barede de düşünmüşem. Deyirem belke
heyatda menim varlığımın yegane menası körpü olmaqdır.
Bütün ecdadımın, baba-nenelerimin, atamın, anamın heyatını
körpü kimi öz üstümden keçirib övladlarıma yetirmekdir? He?
Susursan. Deyesen yaman naqqalladım, seni lap yordum.
Yuxun gelmir ki...
—Yox.
—Bilirsen, üreyim yaman dolu idi. Danışdım seninle bir, az
üreyim yüngülleşdi. Eşşi, dünen maqnitofon almışam. Sesimizi
yazmışıq. Da buna neçe defe qulaq asarlar? Beş defe, on defe,
yüz defe... Her qonaq gelende tezeden qurulur. Eyni sözler,
ibareler, gülüşler. Meni dehşet basdı. Mene ele geldi ki, bu ele
menim heyatımın remzidir. Deyişmez, durğun, donub qalmış.
İndi de dehşetle fikirleşirem ki, sabah yene qulaq asacaqlar.
Adam isteyir lap

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 ... 460 >>