cizgileri daha da mesum görünürdü. Ses de onun
sesiydi. Nergiz yuxuda danışırdı: turac, qırqovul, keklik, sora
göyerçin. Nemet bir müddet qızının başı üstünde dayandı.
Onun indi gördüyü yuxusunu tesevvüründe canlandırmağa
çalışdı. Buludsuz göy, yaşıl budaqlar, qanadlı quşlar. Nergiz
yene de adda-budda sözler deyirdi: toyuq, xoruz, sora bülbül,
sora...
Dördüncü düyme. Nemet celd o biri otağa keçdi. Maqnitofona
yanaşdı. Dördüncü düyme, Vessalam. Ne Alyagilin iki defe böyük
maqnitofonu qalacaq, ne Süreyyanın dolaşıq cümleleri, ne
Karmenin istehzası. Ne de "bir de men görsem ki..."
Hamı yatıb. Pozsan, gerek indi pozasan. Bilseler
qoymayacaqlar. Onlara izah da ede bilmeyeceyem. Özüm
özüme izah edib aydınlaşdıra bilmediyim bir şeyi onlara nece
izah edecem?
Maqnitofonu işe saldı. Qızdırdı. Sonra dördüncü düymeni
basdı.
—Vessalam, — dedi. — Burda bir ele hikmet yox imiş.
Lenti tersine — fırladıb qulaq asmağa başladı. Sükutu,
sessizliyi dinledi. Xoşlandı. — Basırıq tramvayın konduktoru
bürkü yay gününün gecesi adamsız reyslerin — seyrek
serinliyinden xoşlanan kimi.
—Vessalam, — deye tekrar etdi. — Qurtardı. Nöqte.
Küçeden tramvay keçdi. Nargin terefden gelen geminin
uzaq fit sesi eşidildi.
Nemet maqnitofonu söndürüb öz otağına qayıtdı. Soyunub
yerine girdi. Yuxuladı.
Yuxu gördü.
Gördü ki, böyük bir denizin sahilindedir. Sahil bomboşdur.
150
Deniz uzandıqca uzanır.
Sahil sapsarıdır. Sarı qumlar.
Deniz gömgöydür. Lepesiz.
Ancaq birden gördü ki, denizin, göy denizin lap, lap
uzağında ne ise ağ bir şey görünür: ağ liman.
Ağ... Ağ...
Ağappaq. Ve bu ağ limanda qırmızı gemiler dayanıb.
Qırmızı... Qırmızı...
Qıpqırmızı...
1965
Bakı-Kislovodsk
151
BEŞMERTEBELİ EVİN ALTINCI MERTEBESİ
(roman)
Birinci fesil
Bu vüsala yuxu ehvali demek mümkün idi,1

Eger olsaydı yuxu dideyi-giryanimize.
...amma qefilcen sükut çökdü. Yüxunun seyrek toranlığı
içinde Zaur, hetta bir qeder teeccüblendi de. Axı nece oldu ki,
böyük otelin bütün hay-küyü,

<< 1 ... 117 118 [119] 120 121 ... 460 >>