yad, özgedilli danışıqların
henirtisi, haradansa, çox uzaqlardan eşidilen musiqi sedaları
(saksafon, royal, zerb aletleri çalırdılar), liftin hereketi-bütün
başqa sesler — qefilcen qeyb oldu ve bütün bu tanış seslerle
birlikde okeanın da uğultusu kesildi...
Geceyarıdan keçmişdi. Vaxt cedveli, adamların yatıb-durma
meqamları bütün dünyada teqriben eyni cürdür ve bu cedvelin
hökmü insanların icad etdikleri maşınların, mexanizmlerin,
aletlerin sesleriyle beraber tebietin möhteşem xilqeti —
okeanın da sesini qısmışdı ele bil.
Yuxunun yapışqantek çiriş horrasında (buraların havası
kimiydi bu horra) çapalayıb ayıqlığa çıxmağa cehd ederken
Zaur düşünürdü: yeqin Firengiz otağın penceresini örtüb,
vessalam: seskeçirmez pencereler dişarıdakı bütün sesleri,
küyleri, danışıq-henirtileri eşidilmezleşdirib, Zaurun
yarıyuxulu-yarıoyaq şüurundan kenar edib.
Eledir ki, var, qu desen qulaq tutulan cinkiltili sükutdan
sonra otaq hem de qaranlığa qerq oldu; Firengiz pencereni
bağlayıb işığı da keçirtdi. Zaur örtülü göz qapaqları arasından
qaranlığın müxtelif merhelelerini duyurdu — evvelce otaq

1
Epiqraflar Füzulinin “Leyli ve Mecnun”undan ve “Divan”ından alınmışdır.
152
alaqaranlıq oldu —vannanın açıq qapısından kvadrat şeklinde
işıq şüleyi düşürdü döşemeye. Qapı bağlanandan sonra otağa
gücle sezilen etir kimi — gece çırağının zeif şölesi yayıldı.
Firengiz bu çırağı da söndürdü ve o zaman etraf qaranlıq içinde
hell oldu.
Zaur ağır-ağır göz qapaqlarını qaldırdı, otağın qatran kimi
qatı qaranlığında bir an kerçeklik hissini itirdi — bilmedi
haradır bura, hardadır özü? Ancaq bir an. Bir an sonra gözleri
zil qaranlıqda heç neyi seçib ayırmasa da artıq harda olduğunu
deqiq derk edirdi — bilirdi ki, bu otaq otelin nömresidir, indi
gecedir ve uzun mesafelerden, uçuşdan, hereketden, müxtelif
yad lövhelerden calaq olunmuş gece-gündüz bitib, ömrünü yeni
bir gece-gündüze tehvil verib. Bu tehvil-teslim deqiqeleri
Zaurun gözünün çimirini almaq üçün qısaca

<< 1 ... 118 119 [120] 121 122 ... 460 >>