ki,
mene... pul-zad lazım deyil. Karmenle de, Cildayla da ele-bele
meşğul olacam...
Süreyya güldü:
—Ne danışırsız, Nemet! — dedi. — Bir de bele sözü
ağzınıza almayın. İnciyerem. Möhkem inciyerem.
Yayı Süreyyagil heç hara getmediler. Bakıda qaldılar.
Esedin ilini verdiler. Bir payız axşamı söz teze filmden düşdü.
Süreyya dedi ki, heç axırıncı defe kinoya getdiyi gün yadına
gelmir. Seherisi gün Nemet "Bahar" kinoteatrına dörd bilet alıb
getirdi. Karmen ve Cildanın seyleriyle Süreyyanı birteher razı
saldılar. Dördü bir yerde "Bahar"da mezeli bir komediyaya
baxdılar: cavan sevgililer öz ata-analarının bütün manee ve
engellerine baxmayaraq, yüz cür kelek qurub sonda bir-birine
qovuşurdular. Süreyya xeyli güldü. Kinodan çıxanda Nemete
ele geldi ki, o cavanlaşıb, ele bil birden-bire birillik matemi
üzünden yuyulub tökülüb. Süreyya evvelki Süreyya, Esedin
sağlığındakı Süreyya idi. Belke de daha evvelki Süreyya,
Nemetin onu hele tanımadığı bir vaxtın Süreyyası. Esede
getmemişden qabaqkı çağın, qız çağının Süreyyası.
İki-üç defe de birlikde kinoya getdiler. Dördü bir yerde.
Maraqlı xarici film gedirdi. On altı yaşına çatmamış uşaqları
buraxmırdılar. Bu filme ikisi getdi... Süreyya ve Nemet.
Bezen bulvara, parka gezintiye çıxırdılar. Süreyya, Karmen,
Cilda, Nemet. Bir defe deniz seyrine çıxdılar.
Payız, asqılıqdan palto götüren kimi, ağacların başından
küleyi götürüb getdi. Sessizlik çökdü tebiete. Bir gece sükut ve
sakitlik içinde aram-aram, yavaş-yavaş, yumşaq-yumşaq qar
yağmağa başladı. Qar geceni ağartdı. Qış geldi.
19
Nemet timsah ağzı kimi aralanmış ayaqqabılarında artıq
geze bilmirdi. Özüne teze çekme aldı, paltoya pulu çatmadı.
"Eybi yoxdur, pencek müellim bu qışı da bizi birteher yola
verer" — deye düşündü.
Bir gün Süreyyagilden gedende Süreyya ona qezete bükülü
iri bir bağlama uzatdı. "Evde açarsan" — dedi. Nemetin sebri
çatmadı, ele pillekende açdı. Derhal geri qayıtdı. "Bu nedir? —
dedi. — Men sizden inciyerem. Eyib

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 460 >>