utancaq
olduğuna inanırdı, saflığına ve uşaq temizliyine, sadeliyine
hesed aparırdı: düşünürdü, ne yazıq ki, men özüm daha heç bir
vaxt bele saf ve sadedil, dinc ve arxayın ola bilmeyeceyem...
Belke de Zaurun nicatı mehz bundaydı — özüyçün deyil,
başqalarıyçün, Firengiz üçün, gelecek övladları üçün
yaşamaqda... Ve ele bir heyat qurmaqda ki, zahiren bele heyat
hamıya — o cümleden Firengize ve gelecek övladlarına
bextiyar bir yaşayış kimi görünsün... Ve belke o zaman —
Firengizin, gelecek övladlarının gözlerinde bu xoşbextliyi,
arxayınlığı, qayğısızlığı görerken Zaur özü de seadetin
yoluxucu tesirini duyacaq, öz içinde aile sevincinin ekssedasını
eşidecekdi.
Zaur gelecek güzeranlarını, menzillerinin quruluşunu,
avadanlığını xeyalında canlandırmağa çalışdı, amma hiss eledi
ki darıxır, üreyi qısılır. Ayrı bir şey haqqında düşünmek istedi,
fikri bir meseleden başqasına qaçdı, bilmedi ne barede
düşüncün ve ümumiyyetle bir şey haqqında düşünmek
vacibdirmi... Belke de yox, amma onda da bilmirdi ki, qefil
ayıldığı bu gece saatlarını — yata ve dura bilmediyi bu qeyri-
156
müeyyen vaxt boşluğunu neyle doldursun... Göresen aşağıda,
otelin qarşısındakı eyvanda neçe dene gün çetiri var? Azı
iyirmi — otuz dene… Ne rengdedirler onlar? Qırmızı, sarı,
yaşıl, göy, mavi, çehrayı, sarı… yuxu doğrudan da onu çekib
apardı…
Bu iyi yuxuda duydu ve yuxuda da derk eledi ki, yuxudadır,
ayılmayıb. Amma yuxuda da tanıdı bu iyi. Bu iy tek birce idi,
tekrarsız idi. Afrikanın iyi kimi. Amma bu Afrikanın iyi
deyildi.
Zaur hele de yuxu içinde idi, yuxu içinde fikir eleyirdi:
hardan gelib çıxdı bu qoxu bura, Dakara, otelin 17-ci
mertebesine? Yuxuda fikirleri ele bil qıc olub tutulmuşdu,
silkinib yuxudan çıxa, ayıla bilmirdi ve buna göre de daha da
eymenirdi. Bu iyin ne iy olduğunu, bu qoxunun kimin qoxusu
olduğunu bilirdi axı... hele de yuxudaydı, amma bu qoxudan
başqa — Tehminenin qoxusundan başqa — müxtelif fransız
etirlerinin qarışığından yaranan bu tekrarsız

<< 1 ... 122 123 [124] 125 126 ... 460 >>