qoxudan başqa —
heç bir şey duymurdu. Bu etir qarışığının sirrini birce Tehmine
bilirdi ve hemin sirri hamıdan gizli saxlayırdı. "Her hansı bir
etiri, en nadir tapılan etirleri bele almaq olar, — deyerdi
Tehmine. — Demeli, bu etirleri her hansı bir qadın vura biler.
Amma her qadının öz tekrarsız qoxusu olmalıdır. Odur ki,
hemin etirleri bir-biriyle qarışdırmaq lazımdır, heresinden bir
azacıq qarışdırmaq lazımdır. Ne qeder? Bu, sirdir ve bu sirri
birce men bilmeliyem".
Röyasız yuxu içinde — sönmüş ekran qarşısındaymış kimi
— Zaur intizarla gözleyirdi. Budur bax, bu saat ekran
işıqlanacaq, yuxu renglere boyanacaq, seslerle dolacaq ve
Tehmine canlanacaqdır — onunçün ne var ki, mesafeleri qet
etsin, qiteleri, okeanları aşsın, serhedleri keçsin. Eger dünyanın
o başında gücle duyulan, zerif ve zeif qoxusu Zauru
haqlamışdısa, sifetinin, sesinin, nefesinin, gülüşünün bura gelib
çıxması çetinmi iş idi? Yuxunun dolaşıq, qarmaqarışıq
mentiqine dayanaraq düşünürdü: hansı reysle uçub gelib bura,
157
axı Moskvadan bura teyyare heftede bir uçur? Yuxuda bele
bunu unutmamışdı ve yuxuda düşünürdü ki, axı bu yuxudur,
gerek oyanam, gerek cehd eleyem oyanmaqçün, gerek elimi
uzadıb gece çırağını yandıram. Elini uzadırdı, gece çırağını
yandırırdı, amma çıraq yanmırdı ve Zaur başa düşürdü ki, hele
da yuxudadır, yuxuda uzadıb elini çırağa, eslinde ise heç
uzatmayıb da, yuxuda yandırıb çırağı, eslinde heç yandırmayıb
da, yuxuda ayılıb yuxudan, eslinde heç ayılmayıb da...
Ayılmayıbsa, demeli, indice görecek onu... Ve o günden
beri birinci defe görecek Tehmineni. Neçe ay keçmişdi o
günden? Yox, arada bir defe görmüşdü Tehmineni. Yuxuda
yox, real heyatda da yox, — televizorda görmüşdü... Birce
defe, vessalam. İndi ise... buyur, Qerbi Afrikada, müsteqil
Seneqal respublikasının paytaxtı Dakar şeherinde gelib
duracaqdı gözleri qarşısında:.. Ne tez de senedlerini toplayıb
tehvil verib: tibbi arayış, anket, üç imzalı xasiyyetname, viza...
hamısı da bele tecili,

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 460 >>