tez... Bütün bunları toplayıb düzeldib,
bütün bunlardan keçib. Her şeyin çemini, yolunu tapıb ki, teztelesik
uçub bura gelsin. Burada, dünyanın o başında Zauru
yaxalasın ve her şeyi geriye döndersin. Bütün olub keçenler,
ötüb-itenler yeniden qayıtsın, dirçelsin, yeniden başlansın.
Amma axı başlamamalıydı her şey tezeden. Olan olmuş, keçen
keçmişdi, biryolluq, hemişelik, dönüb-qayıtmaz bir
mütleqlikdir. Bes onda... Axı, bu, yuxudur, — deye
düşünürdü... — Yuxunun neyinden qorxursan, yuxunun ne
tehlükesi var? — deye düşünürdü. —Ayılıb oyanacam, her şey
keçib gedecek, — deye düşünürdü ve onu da düşünürdü ki,
yuxudamı, oyaqlıqdamı, bu dünyada Tehminenin
nevazişlerinden qorxulu heç ne yoxdur onunçün. Tehminenin
nevazişleri, sığalları, beyni dumanlandıran oxşamaları, çılğın
pıçıltıları, deyilmemiş gileyleri... Bir da qapqara, uzun, sıx
kirpikleri — o kirpikleri ele qaldırırdı, ele bil qedim bir kitabın
ağır sehifesini açır ve o kirpikler Tehminenin sifetinin ten
yarısına kölge salırdı. Bir defe Zaur içmişdi, dedi ki, sen
158
kirpiklerini qaldıranda ele bil beşeriyyet tarixinde yeni bir
sehife açılır...
...Yuxuda, iradesi zeifleyib möhkem şüur, mentiq buxovları
boşalanda Zaur onun, Tehminenin alaqaranlıq isteklerine tabe
olacaqdı. Axı bu istekler hem de onun özünün, Zaurun istekleri
idi. Bir gün Zaur iradesini toplayıb bütün hiss-heyecanlarını
üreyinden birdefelik qoparıb ata bilmişdi. Ancaq yuxunun öz
qanunları var, daha doğrusu, yuxu bütün qanunlardan azaddır.
Zaur ise indi heç bir azadlığa hazır deyildi, istemirdi heç bir
azadlıq-filan. Yalnız birce şey isteyirdi — yuxudan ayılmaq.
En çetini göz qapaqlarını qaldırmaq, gözünü açmaq idi... Bir
cehd eledi, güc-belaynan göz qapaqlarını açdı, amma bu da
yuxu idi — yuxuda cehd elemişdi, yuxuda açmışdı gözlerini.
Bunu anlayıb bir de cehd eledi ve bu sefer, doğrudan da,
oyandı... Bir an, ayılandan sonra düz birce an ona ele geldi ki,
bu otaqda — Afrikanın iyi hopmuş bu otel nömresinde

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 460 >>