şöleleriyle işıqlanmış okeanın uzaqları get-gede
qatı ve qorxunc bir qaranlığa qarışırdı, haradasa zülmetin
qovuşduğu üfüqlerde itib gedirdi, amma o intehasız ucqarlarda,
getdikce uzaqlaşan üfüqün o tayında okeanın başqa sahili de
var idi — Amerika sahili...
Zaur:
"İnşallah, bir vaxt Amerikaya da seyahet elemek lazımdır.
Firengiznen bir yerde — deye duşündü ve birden-bire bütün
bunların puçluğunu, heçliyini derk eledi. Ne qeder menasız idi
bütün bu şeyler. Amerikaya seyahet etmek isteyi, bura,
Afrikaya gelmeleri, burada, bu yad okeanın yabançı sahilinde
dinclik, aram axtarması, her şeyi unutmaq niyyeti... Axı heç bir
teyyare, heç bir gemi, heç bir neqliyyat vasitesi insanın özünü
özünden uzaqlaşdıra bilmir, keçmişinden ayıra bilmir ve
160
"seadet axtarmaq ifadesi" o demek deyil ki, seadeti axtarıb
tapmaq üçün düze-dünyaya düşmelisen... Xoşbextlik, ya
bedbextlik insanın öz içindedir, onları yük kimi özünle
daşıyırsan beleden-bele, hara gedirsen get, lap dünyanın o
başına; bu etibarlı yükdür — hara gedirsen get — ne itecek, ne
batacaq, ne azalacaq, ne artacaq...
Zaur eyildi, barmaqlarıyla soyumuş, narın sahil qumlarına,
dalğaların yaladığı irili-xırdalı, hamar daşlara toxundu ve
qesden, bilerekden bu duyğunu yeniden oyatmağa çalışdı — bu
duyğu xatiresi barmaqlarının ucundan ellerine keçdi, ellerinden
qollarına, çiyinlerine, köksüne, bedeninin bütün hüceyrelerine.
Bir gizilti kimi gezdi bütün varlığında bu duyğunun xatiresi...
xoşbextlik xatiresi... Sonralar yalanı üze çıxsa da, yaşadığı an
esl bextiyarlıq kimi duyulan o uzaq anların xatiresi. O xoşbext
anların ki, Zaur onları da sahilde, narın qumlarla,
balıqqulaqlarıyla, yosunlarla, dalğaların uğultusu, mehin
nevazişleriyle sert, sal qayalarla, ulduzlu göyle birge
yaşamışdı... Qumuyla, mehiyle, sesleriyle, göyünün ulduzlarıyla
bura oxşayan başqa bir sahilde... Okeanın yox, denizin sahilinde...
Buralardan çox-çox uzaq bir denizin...
İkinci fesil
Ey xoş ol günler ki, men hemraz

<< 1 ... 126 127 [128] 129 130 ... 460 >>