heyatı
başlanmazdan qabaq qısa bir müddet bele olurdu —
tekemseyrek adamlar hele de çimirdiler, denizden çıxmışdılar,
onların siluetleri bir qara leke kimi görünürdü. Sahilde bir-iki
maşın yubanıb qalmışdı... Ala-toranlığın gece qaranlığına
keçdiyi bu son deqiqelerde çılpaq bir kişi oğrun-oğrun etrafa
boylanaraq — gören olmasın — qurulanır, geyinir, başını
darayırdı... Yubanmış maşınlar sessizce-semirsizce çimerlikle
hereket edirdi. Çimmekden qayıdan axırıncı destelerin
162
henirtisi, gülüşü artıq tam qaranlıqlaşmış havada eşidilib
itirdi... Çimerlikden çıxıb uzaqlaşan maşının arxa işıqları iki
qan-qırmızı lent kimi maşının ardınca sürünüb gedirdi.
Bu sahil Zaurçün dünyanın en cazibedar bir guşesi idi ve
heç bir terifli tebiet menzeresi-sıldırım dağlar, sıx kölgeli
meşeler, gur şelaleler, köpüklü çaylar, yaşıl vadiler, derin
dereler, serin tepeler — heç ne, heç yer qızmar güneşin
yandırıb-yaxdığı bu quru, ağacsız-bitkisiz sahilin gözelliyine
tay ola bilmezdi...
Tehmine:— Havalar soyuyub ha —dedi.
Zaur uzun tiftikli iri sarı qetfeni maşından ona uzatmışdı.
Tehmine qurulanırdı. Denizden indice çıxmışdı ve sulardan
maşına qeder geldiyi yol boyu damcı-damcı zencirvarı iz
salmışdı, maşının içine ise ayağından sepelenen qumları
getirmişdi.
—Day çimmek olmaz... Axırıncı defedir bu.
Zaur:
—He, — dedi ve siqaretini sümürdü, — payızdır...
—Üç ay ne tez keçdi Zaur, he? Yadında birinci defe bura
gelmeyimiz. Onda iyun idi, he?
Zaur:
—İyunun beşi idi, — dedi, — menim deqiq yadımdadır...
—5 iyun 1965-ci il. Gerek bu tarixi qayalarda bir yere hekk
eleyeydin. Gelecek nesillere yadigar qalsın.
Zaur:
—Altında da yazardım: Zaur Tehmine ve oxla delinmiş ürek
şekli çekeydim, he?
Tehmine:
—Beli, — dedi, — bu yay da bele keçdi... Bizim yay...
Zaur çevrilib arxaya baxdı: Tehmine saçlarını darayırdı.
—Gedek?
—Gedek.
Zaur motoru işe saldı ve maşını qumlu sahil yollarıyla
şoseye teref sürmeye başladı.
163
Susmuşdular. Tehmine

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 460 >>