deyilmi?". O, doğrudan
pert olmuşdu.
Uzun mübahiselerden, xeyli çene—boğaz olandan sonra
Süreyya onu razı saldı. Nemet eve teze paltoda getdi. Evde
gördü ki, karıxdığından paltonun mağaza kağızını da
çıxartmayıb, bütün yolu bele gelib.
Qış günlerinden birinde qızlarla meşğul olub, evine gedirdi.
Süreyya:
—Otur bizimle nahar eleyek, — dedi. — Yarpaq dolması
bişirmişem.
Nahardan sonra "lezgi qonağı" kimi derhal durub qaçmaq
olmazdı. Oturub Süreyyayla söhbet etmeye başladılar. Qızlar
öz otaqlarına gedib yatdılar.
Nemet özü haqqında danışmağı sevmezdi. Belke de
bacarmırdı. Amma indi qeribe bir hevesle Süreyyanın
suallarına müfessel, yerli-yataqlı cavablar verirdi.
Evvel söhbet atasından düşdü. "Yadıma gelmir, — dedi. —
Lap duman içinde xatırlayıram ki, boyu çox uca idi. Ya belke o
vaxt mene ele gelirdi. Axı onu aparanda beş yaşım vardı .."
"Beli, düzdür. Zakfederasiya vaxtı narkom olub, axır illerine
qeder böyük vezifelerde işleyib, 35-ci ilde Samuxda ispalkom
işleyib. Anam danışardı, deyir, camaat onun başına and içirdi,
evler tikdirmişdi, yol saldırmışdı. Evinden aparmağa qorxublar.
Bakıya çağırıb burda tutublar".
"He, otuz sekkizinci ilde Bakıya köçdük. Camaat
qoymurmuş, anama deyibler ki, sen arxayın ol, seni de
saxlayacayıq, uşağınızı da böyüdeceyik. Amma anam razı
20
olmayıb. Köçüb Bakıya. Dayım Bakıda imiş. Ele men indi
olduğum hemin bu evi de dayım tapıb. He, balacadır, çox
balacadır, amma daha neyleyeydik. Hele, siz onu deyirsiniz...
bura teze köçende qonşularımız bilirmiş ki, atamı aparıblar.
Anam, rehmetlik, deyirdi ki, adamın allahı var, insafen
üzümüze vurmurdular, amma öz aralarında danışırlarmış.
Qonşumuzun bir oğlu vardı. Ele menimle yaşıd idi, beş-altı
yaşında olardıq o vaxt. Hemişe çıxıb bizim damımızda oynayır,
atılıb-düşürdü. Anam danışırdı ki, çıxıb deyirem: ay bala, orda
atılıb-düşme, qırı xarab eleyirsen, yağış yağanda bütün su
evimizin içinde olur. Uşaq ne dese yaxşıdır? TÇox danışma, siz
qraq narodsuz".

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 460 >>