birden-bire:
—Zaur, — dedi, — bilirsen ki, men işden çıxıram?
—Ne?
—Deyişirem iş yerimi.
Zaur maşının süretini azaltdı, ele bil lap saxlamaq isteyirdi,
çevrilib Tehmineye baxdı:
—Neçe yeni? Hara bele?
—Televiziyaya. Tesevvür eleyirsen, meni diktor götürürler.
Bir dostum var, o düzeltdi... Neçe ildi ele hey meni dile tuturdu
ki, gel televizorda bizimle işle, amma onda nedise fikir
vermirdim. İndi birden yadıma düşdü onun teklifi, o gün
götürdüm zeng eledim... Orda işleyir, amma vallah, bele
tapşırıqsız-zadsız özüm öz gücümle getdim, meni sınaqdan
keçirtdiler, metn verdiler, oxudum — azerbaycanca da, rusca
da — beyendiler... Görünür, meqamına düşmüşem, ele diktor
axtarırlarmış, Moskvadan deyir, verilişimiz olacaq, ele lap
yerine düşdü. Böyüklerden biri meni terifledi de: her iki dilde,
deyir, mükemmel danışırsınız, zahiri görünüşünüz de
münasibdir.
Zaur Tehminenin indice ona verdiyi bu teze xeber haqqında
düşünür ve özü de teyin ede bilmirdi ki, sevinir, yoxsa
heyfsilenir. Tehminenin bele bir qerara gelmesinin sebeblerini
bilmirdi, amma her halda başa düşürdü ki, bu qerar müeyyen
derecede onun özüyle — Zaurla, onların münasibetleriyle
bağlıdır...
—Niye birden-bire bu qerara geldin axı?
Bilirdi ki, Tehminenin cavabı deqiq ve dürüst olacaq, ne
varsa, onu deyecek.
Tehmine:
—Sene göre, — dedi.
—Mene göre?
—Elbette. — Sonra elave etdi: — Günde seni görmek mene
çetin olardı.
—Meni görmek yeni bele meşeqqetdir seninçün?
164
—Eşitmemisen, aşıq deyib: ne gözlerim seni görsün, ne
könlüm qubar eylesin. Her gün seni göreceydim,
fikirleşeceydim ki, daha menimki deyilsen.
Zaur az qala dilinden qaçırtmışdı: "Meger men haçansa
seninkiydim ki, indi daha seninki deyilem", amma demedi
bunu, hemin fikri başqa cür ifade eledi:
—Ne deyişib bizim münasibetlerimizde?
Tehmine sessiz gülümsündü. Zaur görmese de, ele bil bu
tebessümü küreyiyle hiss eledi, maşının güzgüsünde
Tehminenin sifetine baxdı. Tehmine tebessümünü hele silib
atmamışdı

<< 1 ... 129 130 [131] 132 133 ... 460 >>