fikirlerinden ayırdı.. Yolun sol
terefinde nahamvar boz daşlardan hörülmüş uca barının
arxasında ikimertebeli, eyri-köndelen eyvanlı bir ev vardı.
Eyvan bulanıq yaşıl renge boyanmışdı.
— Yox.
—Murtuzovgilin. Sizin qonşularınızın.
Zaur teeccüble:
—Murtuz Balayeviçin? — deye xeber aldı. — Sen hardan
onu tanıyırsan?
—Oğlunu tanıyıram.
—Spartakı? — dedi ve ele bil içinde ne ise titredi. Spartakı
yaxşı tanıyırdı. Bilirdi ne yuvanın quşudur, qadınlara, illah da
gözel qadınlara ne gözle baxır. Ümumiyyetle bilirdi ne
oyunlardan çıxır Spartak. Ağzını allah yoluna qoyub, qadınlar
haqqında neler danışdığından da xeberdar idi, Tehminenin
Spartakla tanışlığı Zauru heç açmırdı. Amma qesden
biganelikle:
—Bes Spartakı hardan tanıyırsan? — deye soruşdu.
—Menim bir refiqem var, onun tanışıdır.
"Tanışıdır" sözü Zaurun bütün içini qaynatdı, axı bilirdi
Spartakla tanışlıq qadınçün ne demekdir.
Tehmine birden:
—Saxla, — dedi. Zaur eyleci basdı ve maşın iri demir
darvazanın düz qabağında dayandı.
166
—Nedir?
—Gel düşek. Bilirsen bu eyvandan ne gözel menzere
görünür. Adamın üreyi açılır.
—Birce ele bu çatmırdı. Özgenin bağında ne işimiz var?
—Tersliyine salma, birce deqiqeliye düşek.
Zaur könülsüz-könülsüz maşından çıxdı.
—Deyesen, sen bu eyvandan çox seyr elemisen menzereni,
dedi. — Heç ağlıma da gelmezdi ki, sen Murtuzovgile gedibgelirsen?
Bakıda da geliş-gedişiniz var? Bes ne eceb heç
rastlaşmamışıq bizim heyetde?
—Eşi, yox, canım. Bakıda heç evlerini tanımıram. Bu bağda
da birce defe olmuşam... Qonaqlıq idi, çoxlu adam vardı, men
de haradansa gelib düşmüşdüm onların kompaniyasına...
—Kim verirdi qonaqlığı, Spartak, ya Murtuz Balayeviç?
—Murtuz Balayeviç kimdir. Spartakın atası? Heç onun
sifetini de görmemişem. Qonaqlığı Spartak düzeltmişdi... O
vaxt menim refiqemle gezirdi. Deyesen, Spartakın ad günü idi,
yadımda deyil, bir söz, meni de dartıb getirdiler.
—Sen elbette, tek idin, ersiz...
—Allahu-ekber. Ne bele meni sorğu-suala tutmusan?

<< 1 ... 131 132 [133] 134 135 ... 460 >>