üzsüz balışlar ve yorğanlar yığılmışdı...
Zaur Tehmineni öpdükce, oxşadıqca Tehmine:
—Qesden, qesden seni bura getirdim, — deyirdi, — axırıncı
defe, son defe, son defe seninle olmaq isteyirdim...
Zaur etiraz elemirdi, amma çox yaxşı bilirdi ki, sözdür
bütün bunlar hamısı, axırıncı görüşleri-filan deyil, yene
görüşecekler, yene sevecekler bir-birlerini, çünki Tehmine
onsuz — Zaursuz yaşaya bilmir. Buna lap qeti emin olmuşdu
Zaur, odur ki, sakit idi... Deyir, axırıncı görüşümüzdür, çox
gözel, men daha görüşmek üçün heç bir teşebbüs
göstermeyeceyem, dese, deyeceyem ki, "balam, özün qerar
vermedin, axır görüşümüzdür?". Özü meni axtaracaq, özü
tapacaq, men ancaq gözlemeliyem, vessalam...
Maşına minende Tehmine:
—Amma seni o bağa aparmağımın bir sebebi de var idi,
dedi: — Bu sebebi heç vaxt bilmeyeceksen.
—Ne sebebdir ki?
— Demirem.
Zaur inad elemedi. Bilirdi ki, tekid elemese Tehmine özü
173
deyecek. Amma bu sefer bele olmadı. Tehmine heç bir şey
demedi. Ne onda, ne sonra.
...Ve Zaur bağa gelmelerinin bu ikinci sebebini heç bir vaxt
bilmedi.
Belke de heç yox imiş bele bir sebeb, Tehmine ele-bele,
onun marağını celb elemek üçün demişdi bunu. Kim bilir?..
Evlerinin tinine burulmamış maşını saxladı. Tehmine ele
maşının içindece Zaurun boynundan öpdü:
—Elvida, — dedi ve telesik maşından çıxıb iti addımlarla
evlerine teref addımladı.
"Elvida. Sağ ol. Helelik". Vida sözlerinin heç bir ferqi
yoxdur. "Helelik" deyib ömürlük ayrılmaq olar. "Elvida" deyib
üç günden, üç saatdan, on beş deqiqeden sonra yeniden
görüşmek olar... Bu beledir, elbette, amma her halda evde,
çimmek otağına keçib, soyuq çileyin altında yuyunanda Zaura
birden ele geldi ki, suyun güclü iyneleri onun bedeninden
sahilin qumu, denizin duzu, isti günün teriyle birlikde
Tehminenin öpüşlerini, sığallarını, ellerinin temasını da
hemişelik yuyub aparır. Sözlerini, pıçıltılarını, saçlarının iyini...
Bir de heç bir zaman Tehmineyle görüşmeyecekler, saçlarını
eliyle alnından

<< 1 ... 137 138 [139] 140 141 ... 460 >>