Valideynleri böyük cah-celallı
meclisler düzelderdiler, bu meclislerde uzun-uzadı, adamın
üreyini çeken duzsuz sağlıqlar deyilerdi. Ve valideynleri ele bil
iyne üstünde oturardılar: amandır, birden qonaqların yeri sehv
düşer, başda oturmalı qonaq aşağı düşer, aşağıda oturmalı
adam başa keçer, amandır, birden bir adam yaddan çıxıb qalar,
sağlığına bade qaldırmazlar, amandır, birden siyahının sırası,
ardıcıllığı pozular: kiminse ünvanına evvelce sağlıq deyiler
(halbuki onun sağlığı sonra deyilmeliydi), kiminse sağlığı
sonra deyiler (halbuki evvel deyilmeliydi) ve bele meclislerde
tamadalığa mehkum olmuş bedbext, yumordan mehrum biçare,
deriden-qabıqdan çıxardı ki, mezeli bir söz desin ve dediyine
de birce özü gülerdi, amma qonaqlar da başa düşende ki, bu
yerde gülmek lazımdır, birteher, zornan irişerdiler...
Valideynlerinin bütün bu heyat sistemini Zaur öz-özlüyünde
"müselmançılıq" adlandırardı ve heç fikirleşmezdi ki, bedbext
müselmanlar haçandan sağlıq deyibler göresen, haçandan beri
tamada seçibler?
Bir de ki, saysız-hesabsız qohum-eqrebaları vardı ve tez-tez
onlara teşrif getiren bu yad adamlarla kelme kesmek, xoş-beş
eleyib, hal-ehval tutmaq mecburiyyeti vardı... Bir de evlerine
gelenlerle anasının daimi söhbetleri, qeybetleri vardı: kim nece
yaşayır, kimi hara qabağa çekibler ve melumdur ki, ne yolla
çekibler, kim kimin adamıdır, kim kimin arxası, dayağıdır, kim
kimin yerlisidir, filankes filankesle gezir, filankes de filankesle,
filankes filan qeder qazanır, filankes filan şeyi alıb, filankes
arvadını döyür, ya filankes erinin başına min fırıldaq açır...
Bütün bunlar Zaurçün yad ve yabançı idi, onun sevmediyi,
beyenmediyi, bezen, hetta nifret beslediyi başqa bir alemin
belirleri idi. Ve bu alemin tezahürleri Zaurun canını lap
boğazına yığan vaxtlarda o, hetta öz valideynlerine de xor
baxırdı. Amma qeribedir, bu cür münasibetin neticesi tamam
başqa olurdu. Zaur bu anlarda valideynlerine az qala ikrah hissi
176
ile yanaşsa

<< 1 ... 139 140 [141] 142 143 ... 460 >>