yere girmir,
heyasızın qızı... Denen, cavan gelinsen... Sir-sifetden de
babatsan — bu, Ziver xanımın Tehmine haqqında dediyi
birinci ve axırıncı yaxşı söz oldu: "babatsan" — cavan erin
var... Amma di gel, gör kimnen eşqbazlıq eleyir — qoca idbar
kişiynen...
Zaur deqiqleşdirmeye çalışdı:
—Demeli, bele çıxır ki, eşqbazlıq elemeyi günah deyil,
günahı ondaymış ki, qoca idbar kişiyle eşqbazlıq eleyir?
—Sen menimle burada söz güleşdirme... Kimnen eşqbazlıq
eleyir — öz işidir. Bir de o eri qurumsağın işidir. Kül onun
başına ki, bu cür arvadı evinde saxlayır. Amma, bax, senden el
çeksin. Yoxsa, allaha and olsun, onun başına bir oyun açaram
ki, öz adını da yadından çıxarar. — Ziver xanım Tehmineye ne
edeceyini daha da deqiqleşdirerek elave eledi. — Gözlerini
çıxararam o it qızının...
Zaur anasının xasiyyetine beled idi, bilirdi ki, anası dediyini
eleyendir, bütün bu ehvalat da, görünür, Ziver xanıma möhkem
toxunmuşdur. Zaur meseleni daha da gerginleşdirmek
istemirdi, odur ki:
182
—Sen allah boşla görek, ay ana, — dedi. — Aramızda heç
ne yoxdur. Bir idarede işleyirik, tay-tuşuq, belkem indi işden
çıxanda bir-iki defe onu maşınla aparmışam, vessalam... Ne
böyük bir mesele imiş ki bu? Eger bele üreyine salırsansa,
yaxşı, söz verirem ki, bir de onu maşınıma mindirmeyim, qoy
trolleybusla getsin. — Hemişeki kimi yarızarafat terzinde
danışırdı, amma ele bil daxili bir nigaranlıq hissi keçirirdi,
nedense ona ele gelirdi ki, Tehmineni bir növ satır ve mehz ele
buna göre, özüne vicdanı qarşısında beraet qazandırmaqçün
Tehmineni müdafie elemek istedi:
—O ki qaldı Dadaş, — dedi, — seni yüz faiz emin ede
bilerem ki, bu, yalan sözdür, böhtandır, vessalam. Men lap
yeqin bilirem, Dadaşla onun arasında heç bir şey olmayıb, ola
da bilmez.
—Sen hardan bilirsen? Özü sene deyib?
—Yox, özü demeyib. İntehası men de hemin o idarede
işleyirem ve çöreyi burnuma yemirem axı... Bu söhbet ağ
yalandır. Amma Ziver xanım heç cür razılaşmaq istemirdi.
—Tek Dadaşdır

<< 1 ... 145 146 [147] 148 149 ... 460 >>