doğrudan,
qeribedir, bax indice bu saat Manafın sesini eşitdim. Gecedir.
Yeqin Tehminegilin pencereleri de qaranlıqlaşıb. Onlar bir
yerdedirler, qaranlıq otaqda, geceni bir yerde keçirecekler, erarvaddırlar.
Amma bu fikir Zauru Spartak haqqındakı şübheleri
qeder incitmir...
Yağış çiseleyirdi, Zaur evlerine teref addımlayarken birden
ağlına geldi ki, sabah Tehminenin teze iş yerine zeng eleye
biler. Telefonunu bilmirdi. Dadaşdan öyrene biler. Belkem ele
indi geceyarısı Dadaşa zeng vurub öyrensin? Mezeli bir ehvalat
yadına düşdü, bu ehvalatı Tehmine danışmışdı ona: bir gece
Nemet içib dem olub, gece saat üçde zeng eleyib Dadaşdan
Tehminenin gözlerinin rengini soruşub.
185
—Yox, men bele etmeyeceyem, — deye düşündü Zaur. —
Gece zeng elemeyeceyem Dadaşa. Seher idarede xeber alaram.
Sabahısı gün uzun zaman Dadaşa yanaşa bilmedi, otaq
adamla dolu idi. Tehminenin yerinde teze bir işçi — qara bir
qız oturmuşdu. Zaur Nemetle bir-iki gelme ordan-burdan
danışıb çıxdı otaqdan. Fasile zamanı gelende gördü ki, Dadaş
otaqda tekdir... Dadaş iri şişman portfelini açmışdı, stolunun
üstüne qezet salıb evden getirdiyi yemeyini çuxartmışdı. Toyuq
yeyirdi, otaq istiydi ve Dadaşın sir-sifetinden ter axırdı, ter
damcıları toyuğun yağına qarışırdı ve bir an Zaurun bu
görünüşden üreyi qalxdı...
Dadaş Zauru görüb:
—Buyur, buyur, — dedi, — gel çörek yeyek...
Zaur:
—Nuş olsun, — dedi, kenardakı stolun dalına keçdi. Dadaş
başa düşdü ki, Zaurun onunla işi var. Ağzındakı iri tikeni udub:
—Mene sözün var? — dedi.
—Beli. Tehminenin teze işinde telefonunu bilmirsiz ki?
Dadaş:
—Bilirem, — dedi ve barmaqlarının yağını silmeden elini
penceyinin içeri cibine saldı, oradan balaca telefon defterçesini
çıxartdı, ovulub didilmiş vereqleri çevirdi, telefon nömresini
tapdı ve Zaura dedi, Zaur yazmadı. Bu nömre de, Tehminenin
ev nömresi kimi yaddaşına hekk olunacaqdı.
Daha Dadaşla bir işi yox idi, öyrenmek istediyini öyrendi,
hem de şahidsiz-filansız, artıq söz-söhbet

<< 1 ... 148 149 [150] 151 152 ... 460 >>