bu vaxt Dadaş qefilce dedi:
—Zaur, bala, senin atavı yaxşı tanıyıram, hörmetim var o
kişiye. Sen de ele menim oğlum, incime sözümden, amma men
sene meslehet eleyirem: Bir emi kimi. O arvada baş qoşma.
Zaur heç bele söhbet gözlemirdi, bir an özünü itirdi ele bil.
187
"Demeli, bele, — deye düşündü. — Demeli, bu xeber hamıya
yayılıb. Anası düz deyirmiş, yerin qulağı var. Yaxşı, eger
beledirse, onda, demeli, Dadaş hemin o Muxtar
Meherremovdan söz salanda her şeyi bilirdi, — bilirdi Zaurla
Tehminenin münasibetlerini. Ele çıxır ki, acıqcan deyirmiş bu
sözleri Zaura, ondan hayıf çıxmaq üçün, intiqam almaq üçün...
Axı bütün bu şayieler düzdürse, onda, demeli, Zaur Dadaşın da
reqibidir, meqsedine nail olmuş reqibi".
—Yaman afetdir o qız. İnan mene. Men her şeyi başa
düşürem: gözeldir, hedden ziyade gözeldir, cazibelidir. Sen de
cavan oğlansan... Amma ondan mümkünse gen gez. Seni lopp
eleyib ele udar ki, heç ruhun da incimez...
Zaur ifade terzine mümkün qeder çox zeher qataraq:
—Bes men ele bilirdim, siz ona yaxşı münasibet besleyirsiz,
— dedi.
Bu sefer Dadaş tutuldu, amma derhal özünü ele aldı ve
sakit-sakit sözüne davam eledi:
—Men, doğrudan da, ona pis münasibet beslemirem.
Yazığım gelir ona. Bir insan kimi yaxşı cehetleri de var. Amma
ne olsun? Özü özünü mehv eleyecek... Onunçün heç bir qanunkitab
yazılmayıb, — kefi nece isteyir, ele de yaşayır. Dünyaalem
vecine deyil... Axı bele de olmaz... Qayda var, adet var...
"Yaxşı, ay kaftar haramzada, bes sen, sinli, hem de evli kişi
altdan-altdan Tehmineye maz gedende — bu hansı qaydaqanuna,
hansı adet-eneneye göre idi, he? Özü de senin işçin idi,
tabeliyinde idi", — Zaur bele düşündüse de dinmedi, maddımmaddım
Dadaşın sifetine baxırdı. Dadaş ise get-gede daha çox
cuşa gelerek danışırdı:
—Onunçün heç bir tefavütü yoxdur, kimiynen dostluq
elesin... Kimdir onun tanış—bilişleri? Baza müdirleri, ne bilim
alverçiler, filan... Ne var, ne var, teze bir parça alacaq, ya şuba,
ya ne bilim,

<< 1 ... 150 151 [152] 153 154 ... 460 >>