üzük-sırğa...
Zaur bu bulanıq söz selinin qarşısında tam bir kömeksizlik
duyurdu, axı, hisse qapılıb çılğın etirazlardan başqa neyle-hansı
188
deqiq faktlarla, delil-sübutlarla bu axının qarşısında dura
bilerdi. Dadaş ancaq gülerdi onun çılğınlığına, "Üreyi temiz
uşaqsan, onunçün de aldanırsan, onunçün de seni aldadıb
barmağına dolaya bilib" — deyerdi, demese de düşünerdi. hem
de axı Zaur özü emin deyildi ki, Dadaşın sözleri tek bir quru
böhtandır. Tehminenin her yerde tanışları vardı, — doğrudan
da, beleydi bu — en müxtelif adamlar, cürbecür peşe sahibleri
düşmezdi dilinden. Gerek paltarlarını Bakının en yaxşı
derzisinde tikdireydi, gerek şekillerini beynelxalq konkurslarda
mükafatlar almış meşhur fotoqraf çekeydi, berberi de gerek
şeherde birinci berber olaydı, diş hekimi de. Ne deyirsen de,
bele şeylerin delisiydi Tehmine. Bele şeyler, bu cür heyat terzi
ise müeyyen adamlarla, ekser hallarda kişi xeylaqlarıyla
elaqedar idi ve bele olan suretde, bütün bu imtiyazları havayı
qazanmırdı ki, Tehmine. Temennasız olunmurdu ona bu
lütfkarlıq — tapılmayan geyimler, növbesiz biletler, qıt
şeyler...
Dünenden beri ikinci defedir ki, Zaur Tehmine haqqında
dehşetli şeyler eşidirdi ve onu ağrıdırdı eşitdikleri. Amma
meger üç ay bundan qabaq — yaxınlıqlarından evvel de eşidib
qulaqardına vurmurdumu ara-sıra aralığa düşen bu cür
söhbetleri?.. Onda niye bu söhbetler Zaurun zerrece vecine
deyildi? Eksine, belke bu söhbetler bir növ Zauru
şirnikdirmişdi de. Belke de haradasa, qelbinin derinliklerinde
fikirleşmişdi ki, eger Tehmine, doğrudan da, bele
"yüngülmecazdırsa", ayağı sürüşkendirse, men niye kenarda
qalım? Zaur istediyine nail oldu, daha indi ağrımaq, neyise
üreyine salmaq neyçün? Olan olub, keçen keçib... Menim ne
borcuma? Tehmine kimdir ki, menimçün? Üç ayın xoş
xatireleri, vessalam.
Bele düşünürdüse de, haradansa xeste diş kimi hovutqayıb
zoqquldayan ağrını da ovuda bilmirdi. Her halda Dadaşın
cavabını vermeli idi:
—Men heç bilmezdim

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 460 >>