ki, — dedi, — siz Tehmine haqqında
189
bele pis danışarsız.
Dadaş quru bir terzde:
—Men olanı deyirem, — dedi. — Seni de xeberdar edirem.
Çünki sen de menim oğlumsan. Emin kimi senin...
Çox gülmeli çıxdı: "Men senin eminem, sen menim oğlum" ve
Zaur qehqehe çekdi. Esebi bir gülüş idi bu, Dadaşın düz gözlerinin
içine baxa-baxa gülürdü. Ve güle-güle de:
—Ne siz menim emimsiniz, — dedi, — ne de men sizin
oğlunuz. Men uşaq deyilem... Ne elediyimi özüm bilerem...
Düz üzüne dedi bunu Dadaşın ve özünün de xoşuna geldi ki,
fikrini neçe de açıq, merd-merdane bu burnu ziyilli kişinin
üzüne çırpdı. "Menimle ömürlük düşmen olacaq, cehenneme
ki, olur-olsun. Elinden geleni beş qaba çeksin" deye düşündü
ve xudahafizleşmeden şestle otaqdan çıxdı...
Dördüncü fesil
Hem vüsali vurur od canıma, hem hicranı
Bir eceb şem ile düşdü seri-karim bu gece.
Her bir insan yaşadığı evin içine ne sayaq alışır, mehrem
olursa, maşın süren adam da şehere, şeherin küçelerine,
meydanlarına, dalan ve döngelerine, enişine-yoxuşuna o cür
alışır, mehrem olur. Evlerin sakinleri menzillerinin her eyer-
eskiyine beled olduqları kimi, maşın süren adam da yolların
hamarına, çuxuruna beled olur. "Dünen burada keçidi
bağlamışdılar, bu çeperin üstünde "sağa burulmaq olmaz"
nişanı vurulub, bu yolayrıcında işıqfor pis işleyir, bu döngenin
dalında çuxur var" — bütün bu elametler sükan arxasına
keçmiş adamçün gündelik qayğılardır — daman dam, xarab
olmuş su kemeri, sınmış pencere, cırıldayan döşeme — ev
sahiblerinin gündelik qayğıları olduğutek. Menziline alışmış
adam otağının içinde qaranlıqda da yeriye bildiyi kimi Zaur da
190
şeherin avtomobil yollarını, küçeleri, döngeleri gözübağlı da
seçe, tapa, burula bilerdi... Elbette, gözübağlı sürmürdü maşını,
diqqetle başqa maşınları, piyadaları, işıqforları, yöneldici
milisin hereketlerini izleyirdi. Amma şeheri beş barmağı kimi
tanıdığı üçün maşını sürerken müeyyen istiqamet baresinde
düşünmürdü, fikirleri tamam başqa, kenar

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 460 >>