bağın
içinden çıxdı, uzaqlaşdı.
Bir aydan sonra evlendiler. Süreyya ne meharet işletmişdise,
o günden beri Karmen de, Cilda da Nemeti "ata" bilirdiler.
Nemet de onları doğma övladı sayırdı.
57-ci ilde Süreyyanın Nemetden bir qızı da oldu.
Süreyyanın anası Bike xala qızı Nemete gedenden beri bir il idi
onlarla küsü saxlayırdı. Süreyyanın Nemete getmesiyle heç cür
barışa bilmirdi. "Ay virananın övladı, bizi el içinde xar etdin. O
cür kişinin arvadı, yaraşar ki, erinin meyidi soyumamış bele
dılğırın, uşaq-muşağın birine getsin?! Evvel, senden neçe yaş
balacadır. Sonra lüt-üryanın biridir, o nece aile saxlayacaq,
özüvü, o böyründeki tifilleri nece dolandıracaq?" Bike xala çox
dedi, Süreyya az eşitdi. Bike xala da axırda qızının daşını atdı.
Bir il qapısını açmadı.
Uşaq olandan sonra naelac qalıb barışdı. Doğum evine
qızını görmeye geldi. Nemetin de üzünden öpüb: "Qismet bele
23
imiş, allaha qurban olum, — dedi, — olacağa ne çare! Yazılana
pozu yoxdur"
Sonra Nemetle eve geldi, biş-düş eledi. Karmenle Cildanın
pal-paltarını yudu. "Bizim soyumuz beledir, — dedi, — oğlan
doğmuruq. İki bacı biz idik. Menim üç qızım var. İndi
Süreyyanın da üçüncü qızı oldu".
(İki aydan sonra Bike xalanı birteher dile getirdiler. Evini
satıb tamam Süreyyagile köçdü. Süreyyaya kömek oldu. Yoxsa
yazığın lap keleyi kesilmişdi.)
Ata—ananın birge isteyiyle qızın adını Nergiz qoydular.
Yalnız metrikada adı yazdırıb eve qayıdarken yolda Nemetin
ağlına geldi ki, yaxşı, axı "Nergiz" de opera var. Demeli, qeyriixtiyari
yazıq Esed kişinin enenesini davam etdiribler. Amma
Süreyyaya bu barede heç ne demedi.
Yene de dayanaq terefden lehleyib yoxuşu çıxan avtobusun
sesi eşidildi. Nemet nömresine baxdı, durub dayanağa teref
addımladı.
Adam seyrek idi. Pencerenin yanında oturdu. Nemetin
ardınca avtobusa qalxan çadralı qarı keçib onun qabağında
eyleşdi.
Qarşıdan gelen trolleybusun "buynuzları" havada telinden
çıxdı, yana eyildi. Sürücü yere düşüb kendiri çekmeye

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 460 >>