vardı.
Atasının ve anasının hesablamaları etibarlı deyildi. Keflerinin
kök vaxtlarında bir-birlerinin qohum-eqrebasını saymağa
başlayanda atası ortalığa bir reqem çıxarırdı, anası ayrı.
Anasının hesablamalarına göre atasının qohumu daha çox idi,
199
atasının hesablamalarına göre eksine. Anası: "Bibim nevesinin
ögey emisi oğlu haradan menim qohumum oldu ki..." —
deyerdi, amma özü Mecidin dayısı qızının baldızı oğlunu erine
yaxın qohum sayardı. "Her halda ali mektebe girende senin
yanına gelmişdi ki, yaxın qohumusan, sen de ona kömek
eledin... Doğrudur, işi düzelenden sonra bir de üzünü
görmedik, amma her halda ..".
Eslinde, ata ve ana qohumlarından başqa bir de vardı,
Mecid demiş, "sezon qohumları". Melum deyildi ki, onlar
kimin terefinden hardan qohum idiler, amma ele ki, imtahan
mövsümü başlanırdı, bu haradansa peyda olmuş "sezon
qohumları" qapılarını kesdirirdiler. Nizamiden, Firdovsiden,
Sediden tutarlı misallar getirib isbat edirdiler ki, qohum-eqreba
dar günde gerek olar va eger Mecid uşağa kömek elemese,
demeli, böyük şairlerin hikmetli kelamlarının bir qepiklik
menası yoxmuş... Adeten bu müdrik beytler Mecidgilin
evlerinde yay aylarında, sınaq imtahanları dövründe daha çox
seslenirdi, amma başqa mövsümlerde de cürbecür qohumların
cürbecür xahişlerinden, teveqqelerinden asude deyildi Mecidin
başı... Mecid üreyiyumşaq adam idi, elinden gelen yaxşılığı
qohumlarından da, qohumu olmayan, tanıyıb-tanımadığı
adamlardan da esirgemezdi ve heç bir vaxt da eledikleri
yaxşılıqların müqabilinde heç bir şey gözlemezdi, heç quru
"sağ ol"un da temennasında deyildi. Amma herden-birden,
görürsen düşürdü bele bir iş ki, yaxşılıq elediyi adam, dar
gününde qolundan tutduğu şexs meqsedine çatan kimi
birdefelik yox olurdu, ilim-ilim itirdi, ne izi, ne tozu qalırdı,
bele meqamlarda Mecid de görürsen, herden segah üstünde
dodaqaltı zümzüme ederdi: "Bağda erik var idi, salam-melik
var idi, bağdan erik qurtardı, salam-melik qurtardı".
Bu,

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 460 >>