atasının ezber bildiyi yegane şer misralarıydı ve yegane
musiqi motivi idi, professor bunu, özfealiyyet iştirakçıları kimi,
özü özüyçün, öz dilxoşluğu üçün oxuyurdu. Amma, her halda
bu müveqqeti üze çıxıb birden-bire de qeyb olan temannalı
200
qohumlardan savayı esl yaxın qohumları da vardı ve bu
qohumlarla daimi sıx elaqe saxlayırdılar. Bele yaxın qohumlar
Ziver xanımın bacıları, xalası ve xalası qızlarından ibaret idi ve
bir de Mecidin, Bakıda yaşayan yegane yaxın qohumu-meşhur
cerrah, professor Behram Zeynallıdan şübhesiz, Behram
Zeynallının ailesi — arvadı Rüxsare xanım, oğlu Rasim de
yaxın qohumlardan sayırdı, amma Behramın davada helak
olmuş qardaşının oğlu Qiyasla gediş-gelişleri yox idi... Mecid
bilirdi ki, Qiyas Dilare adlı bir qızla evlenib, bir oğulları var,
amma ne özü, ne de Ziverle Zaur Qiyasın ailesiyle heç tanış da
deyildiler. Ömürlerinde bir-birlerinin qapısını açmamışdılar,
deyesen Qiyasın emisi Behramla gediş-gelişleri vardı, amma
Mecidgil Behramgilde tez-tez qonaq olsalar da, bir defe de
onlarda Qiyasgile rast gelmemişdiler... Adeten Behramgille,
başqa qohumlarla görüşleri de müeyyen hadiseden-hadiseye,
tarixden-tarixe olardı — ad günlerinde, toy-nişanda, ya, allah
elemesin, hüzr meclislerinde... Bu gün — Zaurun ad gününe de
beş-altı nefer qohum gelmişdi — Ziverin iki bacısı, bir xalası
qızı, (o biri xalası qızı gelmemişdi, xalası xesteydi, qızı da
onun keşiyini çekirdi), Behram Zeynallı arvadı Rüxsare
xanımla, (onlar da oğulları Rasimsiz gelmişdiler...) Mecidin iş
yerinden de iki nefer gelmişdi ve o cümleden atasının
kafedrasında assistent olan Şahin. Şahin Zaurla hemyaş idi ve
onların aileleri üçün evezsiz bir adam idi — ne lazım olsaydı
yerin deşiyinden tapardı. — Bax, ele bugünkü meclisçün bütün
gerek olan sursatı — sedri düyüsünden, teze balıqdan, kürüden
tutmuş her cür xırım-xırdayacan — ne bilim borjomdu, yaşıl
noxuddu, mayonezdi-filandı — hamısını Şahin "teşkil
elemişdi"... Qonşularla ele

<< 1 ... 162 163 [164] 165 166 ... 460 >>