mehribançılıqları yox idi,
qonşulardan birce Murtuzovgil idi qonaqları — Murtuz özü —
istefaya çıxmış polkovnik Murtuz Murtuzov bütün orden,
medallarını taxmışdı, — arvadı Alya ve qızları Firengiz.
"Qızlarını bizimkilere — qohumlarımıza göstermeye getiribler"
— deye düşünmüşdü Zaur. Amma mesele ondadır ki,
201
Murtuzovlarla bir yerde Zaurun tanımadığı başqa bir er-arvad
da gelmişdi, nece deyerler, çağırılmamış qonaqlar. Alya xanım
izahmı eleyirdi, üzrmü isteyirdi, her halda qeyri-müeyyen bir
tonla:
—Tahireyle Cabbar da gelib çıxdılar bize, dartdım onları da
getirdim, — dedi.
Tahire Alyanın ortancıl bacısı idi. Çünki kiçik bacısı da
vardı —Süreyya, Nemetin arvadı. Nemet tercümeçi idi. Zaurla
bir neşriyyatda işleyirdi ve Zaur onu son derece duzsuz-dadsız
bir adam hesab eleyirdi.
Amma Cabbarla Tahireni Zaur birinci defe görürdü.
Tahire de Ziver xanıma:
—Sen allah, bağışlayın,— dedi. — Alya qır-qıc oldu ki,
gerek siz de gedesiz, heç bilmirdim ki, Zaurun ad günüdür bu
gün... hediyye bizim boynumuza. — Guya Tahire üzrxahlıq
eleyirdi, amma bu sözleri ele böyük bir teşexxüsle deyirdi ki,
onların menası tamam başqa cür çıxırdı: yeni sizin minnetiniz
olsun ki, biz teşrif getirib size qonaq gelmişik.
Ziver xanım:
—Eyib deyilmi, ne danışırsız, öz evinizdir, xoş gelmisiniz,
— deyirdi.
Amma Zaur ona da fikir verdi ki, anası da teleffüz elediyi
sözlere tamam başqa mena verdi. Anası da hiss elemişdi
Tahirenin forsunu, özünden müştebehliyini ve imkan tapan
kimi onu yerinde otuzdurasıydı...
Zaur bunu da başa düşürdü ki, qonşuların bu nümayende heyeti
yalnız. Firengizi göstermekçün gelmeyib, hem de Zaura baxmağa
gelib. Daha doğrusu, yalnız tek bir Zaura yox, oğlanın ailesine,
qohum-eqrebasına, evlerine-eşiklerine, dolanacaqlarına ve
davranışlarına, bir söz, "bizim Firoçkanın" düşe bileceyi mühite...
Tahire, görünür, Alyanın yalnız bacısı deyildi, hem de en yaxın
meslehet-meşveretçisi idi, odur ki, onun reyi, fikri, teessüratı vacib
idi...

<< 1 ... 163 164 [165] 166 167 ... 460 >>